Απο τη Ρόζα Παρκς, την πρώτη μαύρη γυναίκα που αρνήθηκε να υποκύψει στην εντολή να παραχωρήσει τη θέση της σε λευκό επιβάτη σε λεωφορείο, μεχρι την Καλλιρόη Παρρέν, την πρώτη ελληνίδα φεμινίστρια, πρώτη δημοσιογράφο, πρώτη γυναίκα που ανέλαβε δράση υπερ της χειραφετήσεως των γυναικών ιδρύοντας σχολές επαγγελματικής κατάρτησης και στηρίζοντάς τες έμπρακτα με κάθε μέσο.

Απο την Ιωάννα Στεφανόπολι, την πρώτη φοιτήτρια σε ελληνικό Παν/μιο που χρειάστηκε να ανιμετωπίσει τον σεξισμό ακόμη και του ιδίου του Πρύτανη μέχρι τις αδελφές Παναγιωτάτου, τις πρωτες φοτήτριες ιατρικής που έγιναν δεκτές με διαμαρτυρίες απο τους άνδρες συμφοιτητές τους που εκαναν λόγο για "εισβολήν του ποδόγυρου εις τον περίγυρον της Ιπποκράτους".

Από την Σοφία Λασκαρίδου, την πρώτη ελληνίδα φοιτήτρια Καλών Τεχνών, που διεκδίκησε δυναμικά απο τον βασιλιά Γεώργιο Α' την εγγραφή της στη Σχολή, μέχρι την Πιπίτσα Πεταλά, την πρώτη ελληνίδα χειρουργό...

Από τη άγνωστη γυναίκα εκείνη που είπε το πρώτο ΟΧΙ στον πατέρα της, αρνούμενη να διαγράψει την πορεία που αποφασίστηκε ερήμην της, μέχρι τη γυναίκα εκείνη που είπε ΟΧΙ στον άνδρα που οι όποιες απαιτήσεις του έθιγαν την αξιοπρέπεια της και το δικαίωμα της να αποφασίζει μόνη της.

Απο την ηρωίδα γυναίκα που αρνήθηκε να ζήσει μια ζώη μεσα στην κακοποίηση μέχρι εκείνην την άλλην ηρωίδα που στάθηκε ασπίδα μπροστά στα παιδιά της μην επιτρέποντας σε κανέναν-ακόμη και στον πατέρα τους- να απειλήσει την σωματική και πνευματική τους ακεραιότητα...Κι εκείνην την άλλην που η αγκαλιά της είχε χώρο και για ξένα παιδια, μόνα και έρημα, γιατι κι αυτά δικά της τα έβλεπε.

Απο την γυναίκα εκείνη που στάθηκε και μάνα και πατέρας και ανάστησε με κόπο τα παιδιά της μέχρι εκείνην που κόντρα σε κάθε αναποδιά και μπροστά σε κάθε λογής πειρασμούς και σειρήνες, ξεπέρασε ακόμη και τον εαυτό της διαλέγοντας κάθε φορά τα παιδιά της και την ανεξαρτησία της.

Εκείνην ακόμη, που ως νέα δεν βρήκε τη δύναμη να αντισταθεί κι είδε τη ζωή της να θυσιάζεται έρμαιο στις επιθυμίες των άλλων, μα δεν επετρεψε την ίδια πικρή μοίρα και για τις κόρες της. Σε μια άλλη ηλικία, με μιαν άλλη σοφία είπε τα ΟΧΙ της όλα μαζεμένα για να μην χρειαστει να κλάψει και για τις χαμένες ζωές των παιδιών της.

Για κάθε γυναίκα, τέλος, που μας έδωσε έστω κι ένα μικρό λόγο να είμαστε περήφανες, ένα μεγάλο ευχαριστώ. 
Ημέρα Μνήμης και απεριόριστου σεβασμού..