Οι λόγοι αναφοράς στον για πολλούς πιο σημαντικό Έλληνα τζαζ πιανίστα και παίκτη hammond Γιώργο Κοντραφούρη, πέρα από το ότι τις φορές που τον ακούσαμε live μας άρεσε, είναι και το ότι αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε το νέο του άλμπουμ "DEEP SOUTH", όπως και το ότι στο Κερατσίνι και στον Πειραιά από το 1967 που γεννήθηκε μεγάλωσε σε μία οικογένεια που όλοι ήταν ναυτικοί. Ευτυχώς για τον ίδιο και για τη μουσική που η μαμά του τότε που ήταν 7 χρονών τον ώθησε να μάθει πιάνο. Αργότερα επειδή μου άρεσαν τα blues και λόγω του πιάνου όταν άκουσα στο ραδιόφωνο το A Night in Tunisia του Bud Powell άρχισα να μεταπηδώ σιγά σιγά στην jazz. Από τους τζαζίστες με ενέπνευσε ο McCoy Tyner, αλλά μου άρεσε πάρα πολύ και ο Μάρκος Αλεξίου, που έφυγε πρόσφατα, και ήταν δάσκαλός μου".
Και συνέχισε διευκρινίζοντας : "Δεν λέω ότι είμαι τζαζίστας και πρέπει να είμαι κάτι συγκεκριμένο, ούτε ο άλλος που είναι ροκάς πρέπει να είναι η ζωή του με τσίτα τα γκάζια, ο κλασσικός είναι κάπως αλλιώς κλπ. Μουσικός είμαι, προσπαθώ να παίζω, αυτό είμαι. Είναι σαν κάποιον που είναι μάγειρας. Αν φτιάχνει καλά τα γεμιστά ή την μπριζόλα… στην μεγαλύτερή του έννοια είναι μάγειρας!"
Όσοι με ξέρουν καταλαβαίνουν ότι ασχολούμαι με όλα. Σε πολλούς κάνει εντύπωση που ακούω thrash metal και μου αρέσουν οι Slayer και καινούρια συγκροτήματα του είδους. Η μουσική είναι μία, ειδικά τώρα που μεγαλώνω ποτέ δεν θα ήθελα να βάλω τίτλους «αυτό είναι έτσι, αυτό είναι αλλιώς».
Η Ιωάννα Σωτήρχου έγραψε γι'αυτόν, με αφορμή μιας συνέντευξής του λόγω του Deep South. Πιστεύει ότι η μουσική δεν χρειάζεται καμία εξήγηση. Ομως στο καινούργιο του άλμπουμ, το Deep South, καταθέτει -όπως λέει- τις σκέψεις του για ένα τζαζ πιανιστικό κονσέρτο. «Παίζει τόσα χρόνια και μάλιστα με σημαντικούς μουσικούς ως πιανίστας ή οργανίστας, αλλά όπως μας είπε νιώθει τον ίδιο ενθουσιασμό που τον κατέκλυζε κι όταν ήταν στα 16 του.
Ο ίδιος σχετικά με το καινούργιο του άλμπουμ της είπε: Ήθελα να κάνω μια σουίτα, η οποία θα έχει εντελώς μπλουζ χρώμα αλλά να μην είναι βασισμένη στη δωδεκάμετρη φόρμα του μπλουζ (ως επί το πλείστον) και να βασίζεται και στον ήχο του jazz piano trio. Νομίζω ότι καταλυτικό παράγοντα σε αυτό το εγχείρημα έπαιξαν η ιδιοσυγκρασία και το απεριόριστο ταλέντο του Μπάμπη Τυρόπουλου στην κιθάρα, που έτσι κι αλλιώς τον είχα εξαρχής στο μυαλό μου γι’ αυτή τη δουλειά. Επίσης, είχα στο μυαλό μου την ατμόσφαιρα του κουαρτέτου του John Coltrane (όσο μπορώ να τη φανταστώ εφικτή από εμάς), αλλά αντί για σαξόφωνο να υπάρχει η κιθάρα.
Οσο για τα κομμάτια που είναι παιγμένα από το τρίο, είναι τρία θέματα ενός jazz piano concerto με ορχήστρα στην αρχική ορίτζιναλ μορφή τους για jazz piano trio. Εχω αρχίσει να σκέφτομαι ένα jazz piano concerto με ορχήστρα που πιστεύω πως θα εκπληρωθεί τα επόμενα χρόνια, αλλά είναι καλό που ηχογράφησα τα πρωτογενή θέματα. Αρα, το Deep South αποτελείται από δύο διαφορετικά έργα και η ένωσή τους είναι το «Ελσα σε φοβάμαι» του Διονύση Σαββόπουλου, που είναι ένα χαρακτηριστικό τραγούδι της δικιάς μου γενιάς.
Και στην ερώτηση για το Baby Trio απάντησε τα εξής: Το Baby Trio ξεκίνησε το 2007, άρα τώρα βρίσκεται στον 15ο χρόνο του και στην 9η version, που είναι και η ώς τώρα πιο μικρή σε ηλικία! Ο Δημήτρης Κασσαβέτης (κιθάρα) είναι 13 χρόνων (πάει Β’ Γυμνασίου) και η Εύα Βαρδάκα (τύμπανα) είναι 22.
Το Baby Trio για μένα είναι το αγαπημένο μου σχήμα απ’ όλα όσα κάνω, γιατί μου δίνει ακριβώς την ίδια ενέργεια, διάθεση και προσδοκία για παίξιμο όπως όταν ξεκίναγα. Αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο πράγμα όπως όταν άρχισα να πρωτοπαίζω 16 χρόνων με τους φίλους μου. Ναι. Μέχρι τώρα, όταν βγαίνουμε να παίξουμε live με το Baby Trio, νιώθω τον ίδιο ενθουσιασμό και έκπληξη!
Εδώ εν συντομία το βιογραφικό του
Ακολουθούν τέσσερα κομμάτια από το Deep South.
