Σπύρος Μανουσέλης. Υπάρχουν ήδη κάποιες επιδημιολογικές ενδείξεις ότι στις πιο αναπτυγμένες οικονομικά χώρες, όπου εφαρμόστηκε εγκαίρως ο μαζικός εμβολιασμός των ενηλίκων, η επιδημική εξάπλωση του κορονοϊού υποχωρεί και ο ιός τείνει να γίνει ενδημικός. Γεγονός που, μεταξύ άλλων, αποδεικνύει ότι απέναντι στον κορονοϊό δεν είμαστε όλοι ίσοι, αλλά υπάρχουν μεγάλες ανισότητες -όχι μόνο ηλικιακές, ανθρωπολογικές, αλλά και γεωπολιτικές, οικονομικές- ως προς την εμβολιαστική διαχείριση της νέας πανδημικής κρίσης. Ο εμβολιασμός εν γένει είναι μια αποδεδειγμένα ασφαλής και αποτελεσματική ιατρική πρακτική για την προστασία του πληθυσμού, ιδιαίτερα των νηπίων και παιδιών, από ορισμένες μολυσματικές ασθένειες. Ωστόσο κανένα εμβόλιο δεν είναι ποτέ 100% αποτελεσματικό, ούτε εξίσου ασφαλές για όλα τα άτομα που εμβολιάζονται. Η αποτελεσματικότητά του μπορεί να διαφέρει, ενίοτε σημαντικά, από άτομο σε άτομο και εξαρτάται από διάφορους παράγοντες: από την ηλικία, από άλλες ασθένειες του εμβολιαζόμενου ατόμου, από τον χρόνο και τον τρόπο χορήγησης, από την ποιότητα του εμβολίου κ.ά.
Αυτό συνήθως το ξεχνάνε όσοι προβάλλουν -άκριτα και αντιδεοντολογικά- τα σημερινά εμβόλια ως πανάκεια κατά της πανδημίας, δημιουργώντας έτσι αντιεμβολιαστικά παραληρήματα και ακραίες ανορθολογικές αντιδράσεις.
Είναι άραγε επαρκώς θεμελιωμένη επιστημονικά και δικαιολογημένη υγειονομικά η πρόσφατη ιατρική σύσταση στις περισσότερες κυβερνήσεις να προχωρήσουν στον μαζικό εμβολιασμό των ανηλίκων από 12 έως 17 ετών ως προληπτικό μέτρο κατά της νόσου Covid-19 και της επιδημικής διάδοσης του κορονοϊού;
Αδιαφανείς βιοϊατρικές και βιοπολιτικές πτυχές
του παιδικού εμβολιασμού αντι-Covid
Oπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, τα περισσότερα παιδιά που μολύνονται από τον κορονοϊό είναι ασυμπτωματικά ή νοσούν πολύ ελαφρά, επομένως το επιχείρημα ότι ο εμβολιασμός των παιδιών μειώνει την πιθανότητα να νοσήσουν σοβαρά από Covid-19 ισχύει μόνο για τα νήπια και τους εφήβους που έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Μολονότι οι μέχρι σήμερα κλινικές και εργαστηριακές έρευνες έδειξαν ότι τα παιδιά και οι έφηβοι έχουν πολύ μικρή πιθανότητα να νοσήσουν σοβαρά αν μολυνθούν από τον κορονοϊό, οι ανήλικοι φορείς του κορονοϊού μπορούν κάλλιστα να μολύνουν τους υπερηλίκους ή τους ενηλίκους, εμβολιασμένους και μη. Εξ ου και η σύσταση εμβολιασμού όλων των ανηλίκων και όχι μόνο όσων πάσχουν από χρόνια νοσήματα.
Υπάρχουν ωστόσο σοβαρές ιατρικές ενστάσεις ή και ρητά διατυπωμένες αντιρρήσεις κατά του αδιαφοροποίητου, μαζικού εμβολιασμού όλων ανεξαιρέτως των παιδιών. Αντιρρήσεις που σχετίζονται τόσο με τις σπάνιες αλλά διαπιστωμένες παρενέργειες του εμβολίου όσο και με τα ανεπαρκώς μελετημένα μακροχρόνια συμπτώματα ή τις ενδεχόμενες επιπλοκές μετά τον εμβολιασμό.
Αποτελεί ο παιδικός εμβολιασμός πανάκεια;
Οταν προσφεύγουμε στα εμβόλια, όπως και σε κάθε άλλη ιατρική-φαρμακευτική πρακτική, τα πλεονεκτήματα από τη χρήση τους θα πρέπει να υπερτερούν σαφώς από τις παρενέργειές τους και οι κίνδυνοι από τη χορήγησή τους να είναι μικρότεροι από τους κινδύνους των λοιμογόνων παραγόντων που καλούνται να αντιμετωπίσουν.
Το γεγονός ότι μέσα σε ενάμιση χρόνο δημιουργήσαμε και διαθέτουμε ήδη περισσότερα από ένα σχετικά ασφαλή και αποτελεσματικά εμβόλια, που, μολονότι δεν εξαλείφουν την επιδημική διάδοση του κορονοϊού στον πληθυσμό, είναι ικανά να προστατεύουν τους υπερήλικες και τις πιο ευπαθείς ομάδες ενηλίκων από τις συνέπειες της νόσου Covid-19, αποτελεί από μόνο του τεράστιο επιστημονικό επίτευγμα.
Αυτό που δεν διευκρινίζεται επαρκώς στις ημέρες εμβολιαστικής σύγχυσης που διανύουμε είναι ότι υπάρχουν πολλές εκδοχές της αποτελεσματικότητας των εμβολίων, όπως π.χ. αυτή που μετρά την ικανότητα ενός εμβολίου για πλήρη πρόληψη των λοιμώξεων από έναν μολυσματικό παράγοντα όπως ο νέος κορονοϊός. Μια διαφορετική εκδοχή της αποτελεσματικότητας μετρά την ικανότητα ενός εμβολίου να αντιμετωπίζει όχι όλα αλλά μόνο τις πιο επικίνδυνες παραλλαγές του SARS-CoV-2, δηλαδή εκείνα τα στελέχη του κορονοϊού που προκαλούν τις πιο θανατηφόρες παθήσεις και χρήζουν εντατικής νοσοκομειακής περίθαλψης.
Ενα τρίτο πολύ σημαντικό κριτήριο για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας ενός εμβολίου είναι το πόσο διαρκεί η ανοσία που παρέχει σε όσους ή όσες εμβολιάζονται: αν δηλαδή τους διασφαλίζει παρατεταμένη ανοσία από τις μολύνσεις του κορονοϊού και όχι μόνο την πρόσκαιρη πρόληψη των πιο σοβαρών συμπτωμάτων της νόσου Covid-19.
Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα δεδομένα, που δημοσιεύονται από τις φαρμακευτικές εταιρείες και τους διεθνείς υγειονομικούς οργανισμούς, δεν είναι καθόλου σαφές αν τα νέα εμβόλια μπορούν από μόνα τους να ανακόψουν την επιδημική διάδοση του κορονοϊού και έπειτα από κάποιο χρόνο να τον καταστήσουν ενδημικό.
Πάντως υπάρχουν ήδη κάποιες επιδημιολογικές ενδείξεις ότι στις πιο αναπτυγμένες οικονομικά χώρες, όπου εφαρμόστηκε εγκαίρως ο μαζικός εμβολιασμός των ενηλίκων, η επιδημική εξάπλωση του κορονοϊού ήδη υποχωρεί και ο ιός τείνει να γίνει ενδημικός. Γεγονός που, μεταξύ άλλων, αποδεικνύει ότι απέναντι στον κορονοϊό δεν είμαστε όλοι ίσοι, αλλά υπάρχουν μεγάλες ανισότητες -όχι μόνο ηλικιακές, ανθρωπολογικές, αλλά και γεωπολιτικές, οικονομικές- ως προς την εμβολιαστική διαχείριση της νέας πανδημικής κρίσης.
Αραγε η διεύρυνση των εμβολιαστικών πρακτικών στις μικρότερες ηλικίες, στα νήπια και τους εφήβους, θα μπορούσε να συμβάλει στην ταχύτερη έξοδο από την πανδημία; Και ο μαζικός εμβολιασμός των ανηλίκων θα πρέπει να γίνει υποχρεωτικός; Οσοι σπεύδουν να απαντήσουν θετικά σε αυτά τα ερωτήματα, παραβλέπουν τις γεωπολιτικές και οικονομικές ανισότητες και αποσιωπούν σκοπίμως το γεγονός ότι η επιλογή χορήγησης των εμβολίων στα παιδιά των πλουσιότερων χωρών θα στερήσει εκ των πραγμάτων έναν τεράστιο αριθμό των διαθέσιμων εμβολίων από τις πιο φτωχές χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου.
Οπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, μεταξύ των επιχειρημάτων υπέρ του μαζικού εμβολιασμού των παιδιών το επικρατέστερο είναι αυτό που προβλέπει -χωρίς όμως επαρκή επιδημιολογικά τεκμήρια- τη δραστική μείωση της μεταδοτικότητας του κορονοϊού, αφενός μεταξύ των παιδιών και αφετέρου από τα παιδιά στις πολύ πιο ευπαθείς ομάδες των ανεμβολίαστων ή και των εμβολιασμένων ενηλίκων.
Στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή της μεταδοτικότητας μεταξύ ανηλίκων, το πρόβλημα είναι ελάχιστο λόγω της υψηλής φυσικής ανοσίας των παιδιών που δεν έχουν διαπιστωμένα προβλήματα υγείας. Οσο για τη δεύτερη περίπτωση, δηλαδή της μεταδοτικότητας από τα παιδιά στους ενηλίκους, αυτή δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με τον εμβολιασμό των παιδιών, αλλά με τον εμβολιασμό των ενηλίκων και των υπερηλίκων, αφού αυτοί τελικά θα έχουν σοβαρότερο πρόβλημα αν μολυνθούν από τον κορονοϊό (βλ. «Μηχανές του Νου», 18-9-21).
Το ότι πρόκειται ολοφάνερα για μια αποκλειστικά προπαγανδιστική και όχι για μια επιστημονικά τεκμηριωμένη προσέγγιση της αναγκαιότητας ή της σκοπιμότητας του μαζικού παιδικού εμβολιασμού αντι-Covid, επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι η μεταδοτικότητα του κορονοϊού δεν εξαλείφεται στους ήδη εμβολιασμένους (ανεξαρτήτως ηλικίας). Γι’ αυτό εξάλλου χρειάζεται κι αυτοί να υποβάλλονται σε διαγνωστικά τεστ και να φοράνε συνεχώς μάσκες, μολονότι έχουν εμβολιαστεί επιτυχώς!
Συνεπώς αν η χορήγηση εμβολίων αντι-Covid γίνει μαζική ή και υποχρεωτική στα παιδιά, δηλαδή σε οργανισμούς που παρουσιάζουν σχεδόν μηδενική πιθανότητα να νοσήσουν σοβαρά, τότε τα συγκεκριμένα εμβόλια οφείλουν να είναι όχι μόνο ελεγμένα για την αποτελεσματικότητά τους, αλλά και επαρκώς εγγυημένα για τη μακροχρόνια ασφαλή επίδρασή τους στους αναπτυσσόμενους οργανισμούς των ανηλίκων.
Η ανοσοποίηση των ανηλίκων με το ζόρι
Τώρα σε ό,τι αφορά την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της χορήγησης των σημερινών εμβολίων κατά του κορονοϊού σε παιδιά και εφήβους (από 6 έως 17 ετών), οι πρώτες συστηματικές αλλά αριθμητικά περιορισμένες κλινικές και εργαστηριακές έρευνες ξεκίνησαν φέτος την άνοιξη και αναμένεται να ολοκληρωθούν το 2023. Παρ’ όλα αυτά κάποιες χώρες προχώρησαν εσπευσμένα στην αδειοδότηση της χορήγησής τους και σε ανηλίκους, όπως π.χ. συνέβη στις ΗΠΑ με τη μεθοδολογικά αμφισβητούμενη και κλινικά ατεκμηρίωτη απόφαση του οργανισμού φαρμάκων (Food and Drug Administration).
Πάντως θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι όλες οι σχετικές αδειοδοτήσεις για τα σημερινά εμβόλια αντι-Covid έγιναν σε συνθήκες «εκτάκτου ανάγκης» και άρα, υπό την πίεση της πανδημίας, τα καθιερωμένα φαρμακολογικά πρωτόκολλα δεν τηρήθηκαν αυστηρά και οι σχετικοί έλεγχοι επιταχύνθηκαν υπερβολικά, οπότε το να ισχυρίζεται κανείς ότι περίπου 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν ήδη εμβολιαστεί δεν είναι καθόλου καθησυχαστικό, ούτε και καθιστά αυτομάτως αυτά τα εμβόλια αρκετά «ασφαλή» για τους ανηλίκους!
Εξάλλου στα σχετικά φυλλάδια οδηγιών χρήσης των εμβολίων αναφέρεται ρητά ότι οι μακροχρόνιες συνέπειές τους στον ανθρώπινο οργανισμό «δεν είναι γνωστές». Ειδικότερα για τη χορήγησή τους σε ανήλικα άτομα, η Pfizer-BioNTech παραδέχτηκε πρόσφατα ότι τα διαθέσιμα εμβόλια δεν έχουν ακόμη ελεγχθεί σε έναν επαρκή αριθμό ανηλίκων. Ομως σε χώρες όπου χορηγήθηκαν αυτά τα εμβόλια σε παιδιά ηλικίας από 12 έως 15 ετών έχουν ήδη διαπιστωθεί, εκτός από τα συνήθη συμπτώματα, και κάποιες σοβαρές παρενέργειες όπως μυοκαρδίτιδες, περικαρδίτιδες, διαρκείς και έντονοι θωρακικοί πόνοι κ.ά.
Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι τα μέχρι σήμερα κλινικά δεδομένα είναι ανεπαρκή και ότι οφείλουμε να περιμένουμε τα πιο ακριβή δεδομένα και τα συμπεράσματα από τις ήδη δρομολογημένες έρευνες σχετικά με την ασφάλεια και τη νοσηρότητα των εμβολίων σε ανήλικα άτομα, οφείλουμε από τώρα να διερωτηθούμε και να προβληματιστούμε σοβαρά ως κοινωνία για τη σκοπιμότητα της ένταξης των παιδιών στο νέο εμβολιαστικό παίγνιο, του οποίου αγνοούμε τόσο τους κανόνες όσο και το τελικό διακύβευμα για την υγεία των παιδιών, μολονότι αυτά σχεδόν καθόλου δεν απειλούνται από τον κορονοϊό.
Γιατί άραγε, παρά τις αντενδείξεις, οι υπεύθυνοι υγειονομικοί φορείς, αλλά και αρκετοί επιφανείς ιατροί, προβάλλουν μόνο τα συλλογικά οφέλη και επιμένουν για την επαρκή ασφάλεια του παιδικού εμβολιασμού κατά του κορονοϊού, παραβλέποντας τις πιθανές βλάβες; Γιατί δεν τονίζεται επαρκώς ότι τα σχετικά κέρδη και οι ζημιές του εμβολιασμού δεν θα είναι εξίσου μοιρασμένα σε όλα τα παιδιά; Διότι βέβαια αν ο εμβολιασμός αντι-Covid των παιδιών που πάσχουν από κάποια νοσήματα είναι αντικειμενικά επιβεβλημένος, δεν ισχύει το ίδιο για τη μεγάλη πλειονότητα των υγιών παιδιών, τα οποία, αν εμβολιαστούν μαζικά, θα εκτεθούν σε έναν περιττό και κάθε άλλο παρά αναγκαίο κίνδυνο.
Τα παιδιά και οι έφηβοι, ενώ αρχικά ενοχοποιήθηκαν ως οι πιο επικίνδυνοι «ασυμπτωματικοί υπερ-μεταδότες» του κορονοϊού, τώρα κινδυνεύουν να γίνουν τα δυνητικά θύματά του. Ετσι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο της διαρκούς ανασφάλειας που έχει πια εγκατασταθεί πλανητικά με τη δικαιολογία της απειλής του κορονοϊού και ακόμη λιγότερο όσοι ή όσες δεν συμμορφώνονται... προς τας υποδείξεις.
