Υπήρχαν χρόνια που άνθρωποι θεμελίωναν πόλεις. Πάντα ήθελα πολύ να ήμουν παρών και όταν έψαχναν το μέρος και στην θεμελίωση. Ακόμα και σ'αυτές τις θεμελιώσεις που δεν άντεχαν πάνω από έναν αιώνα. Υπήρχαν άλλες πόλεις που το ζενίθ τους ήταν μια μέτρια κατάσταση κι άλλες που βγάζανε μια λάμψη που κρατούσε αιώνες. Την ώρα όμως της θεμελίωσης κανείς από τους θεμελιωτές δεν μπορεί να φανταστεί το μέλλον. Ούτε φυσικά κι ο Ρωμύλος, που το 753 π.Χ θεμελίωσε τη Ρώμη, δηλαδή ένα χωριουδάκη δίπλα στον Τίβερη. Πέντε αιώνες αργότερα αυτό το χωριουδάκη ήταν η πρωτεύουσα ενός κράτους, του μεγαλύτερου και του ισχυρότερου της εποχής. Το 100 μ.Χ, επί Τραϊανού, η ΡωμαΪκή αυτοκρατορία  έφτασε στο απόγειο της έκτασής της, 6,5 εκ.τ.χ. Και πέντε αιώνες αργότερα η Ρώμη, μαζί με τη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σχεδόν δεν υπήρχαν πια. Σήμερα η Ρώμη, με πληθυσμό 4 εκ. κατοίκους, είναι η πρωτεύουσα της Ιταλίας από το 1871. 

Το 1944 οι Γαλλίδες αποκτούν επιτέλους δικαίωμα ψήφου. Το ίδιο έτος ψήφισαν που οι Έλληνες στα ελεύθερα μέρη, ψήφισαν και οι Ελληνίδες για πρώτη φορά. Εκλέχτηκαν μάλιστα 6 βουλευτίνες. Επίσημα από το 1956 άρχισαν να ψηφίζουν οι Ελληνίδες. Δεν μπορώ να καταλάβω πάντως πως και γιατί απαγόρευσαν την ψήφο στις γυναίκες σε όλον τον κόσμο,  κι έπρεπε αυτές να δώσουν μάχες  για να το πετύχουν. Οι πρώτες χώρες που παρεχώρησαν πλήρη δικαιώματα ψήφου στις γυναίκες ήταν η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία το 1893.

Το 1967, πραξικόπημα στην Αθήνα από τους συνταγματάρχες. Για εφτά χρόνια η Χούντα του Παπαδόπουλου είχε την Ελλάδα στον γύψο. Αν και οι περισσότεροι Έλληνες την έβγαλαν καθαρή συμμορφούμενοι με τις υποδείξεις, υπήρξε και μια μειοψηφία που αντιστάθηκε σθεναρά παρόλο τα βασανιστήρια και τις εξορίες. Τα εφτά αυτά χρόνια του φόβου, η Ευρώπη προχωρούσε σε όλα τα πεδία προς τα εμπρός, κι εμείς εδώ προς τα πίσω με τους γελοίους αμερικανοκίνητους στην εξουσία ελέω τανκς.