Στη σιωπηλή απεραντοσύνη του διαστήματος, εκατοντάδες χιλιόμετρα πάνω από τη Γη, τέσσερεις αστροναύτες (από την Αμερική, την Ιαπωνία, τη Βρετανία και την Ιταλία) και δύο κοσμοναύτες (από τη Ρωσία) «στριφογυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους μέσα στην αργή μετατόπιση της ορμητικής τροχιάς τους».
Βρίσκονται σε έναν διαστημικό σταθμό που αποτελείται από δεκαεπτά συνδεδεμένα τμήματα. Στριμωγμένοι στο μεταλλικό τους κέλυφος, «τόσο μαζί, και τόσο μόνοι», αιωρούνται στο κενό. Αυτές είναι οι πρώτες εικόνες που αντικρίζει ο αναγνώστης στο μυθιστόρημα "Τροχιές" (πρωτότυπος τίτλος: Orbital) της Βρετανίδας συγγραφέως Samantha Harvey (Εκδόσεις Gutenberg, μετ. Γιώργος Κυριαζής).
Η επιτροπή του βραβείου Booker, με το οποίο τιμήθηκε το βιβλίο το 2024, το χαρακτήρισε «ένα γράμμα αγάπης προς την ανθρωπότητα και τον πλανήτη μας», τονίζοντας τον βαθιά συγκινητικό τρόπο με τον οποίο η συγγραφέας προσεγγίζει την αξία κάθε ανθρώπινης ζωής.
Και πράγματι, όπως διαπιστώνουμε, η Harvey δε μας ταξιδεύει στο διάστημα για να εξερευνήσει το άγνωστο, αλλά για να παρατηρήσει με μεγαλύτερη διαύγεια, μέσα από αυτήν την ακραία χωρική και χρονική μετατόπιση, τη γήινη ζωή.