Θα έπρεπε κάποιος να το υπολογίσει και να ξεκινήσει ομαδικές αγωγές κατά των εταιριών που μας βασανίζουν, έτσι για το γμτ. Περιμένοντας και περιμένοντας και ξαναπεριμένοντας να ακούσουμε όλη τη λιτανεία, όλα τα τροπάρια των κασετών, που λέει ο λόγος κασέτες, το ξέρω πως δεν είναι, δεν θα με τρομοκρατήσετε τώρα ως ανίδεη περί τα τεχνολογικά, δεν είμαι και τόσο, περιμένοντας ωστόσο γεράσαμε πρόωρα. Να φωνάζεις αμέσως μόλις αρχίσει το τροπάριο, με συμβουλεύουν οι φίλοι, να λες, θέλω εκπρόσωπο, θέλω εκπρόσωπο, μην κάθεσαι βουβή σα βλάκας να περιμένεις να τελειώσει! Μάλιστα, καταλαβαίνω το πνεύμα της συμβουλής, αλλά δεν είμαι άνθρωπος της ετοιμότητας, θέλω το χρόνο μου, μπορεί να ελπίζω στο βάθος ότι η φωνή θα ζωντανέψει, σαν ηθοποιός που μπαίνει στη σκηνή χωμένος σε ένα χαρτονένιο κουτί κι ύστερα το πετάει από πάνω του και μας χαμογελά! Ναι, τέτοιο αφελές νούμερο είμαι. Δεν πιστεύω όλη αυτή την κατάντια με τις μηχανικές φωνές, κι ακόμα αισιοδοξώ ότι κάποια στιγμή θα φτάσουν στο αμήν και οι ίδιες οι εταιρίες και θα ανακρούσουν πρύμνα. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Και ναι, εντάξει, συναινώ, καταγράψτε με! Θα καταγράφω κι εγώ τι να σας πω σε κορακίστικα, σε αλαμπουρνέζικα, σε κάτι παράξενο και επινοημένο, να δούμε τι θα κάνετε, ίσως χρειαστείτε μεταφραστές και αναγκαστείτε να ζητήσετε κι εσείς βοήθεια.
Τέλος πάντων, περιμένω και περιμένω, και κάποια στιγμή επιτέλους ακούγεται ανθρώπινη φωνή, κι είναι εννιά το πρωί, γιατί παίρνω νωρίς να τους πετύχω χωρίς συνωστισμό, είναι εννιά το πρωί, επαναλαμβάνω, και μου λέει, Καλησπέρα!
Σχόλιο από το fb
Dimitris Voutsinos
