Να απαλλαγώ θέλω, δεν αντέχω άλλο, «γιατί να τα περνάω αυτά», όλη την ώρα διαμαρτύρομαι.
Αλλά είναι και λογικό, αφού....... είμαστε άνθρωποι!!!
Χμ...
Ο άνθρωπος που είναι αυτός που δεν θέλει, δεν μπορεί, φοβάται, πονά!!
Αυτός τον οποίο αν πατάξουμε θα φτάσουμε στον θεό.
Πώς πατάσσεται;;; Μείνε να υποστείς αυτό που δεν γουστάρεις ρε φίλε!!
Υ.Γ. ΜΟΝΟ αν κοιτάς το «βάσανο» με σκοπό να καταλάβεις τι έχει να σου μάθει, αν το κοιτάς σοφά, μόνον τότε: το «βάσανο» λειτουργεί σαν εμβόλιο. Προκαλεί αντισώματα, γίνεσαι απρόσβλητος σ' αυτό.
Ένα βήμα προς την αιωνιότητα….
(Όποιος με ακούσει να ξαναγκρινιάξω για την μοίρα μου την κακή, παρακαλείται να το κάνει κόπι πέιστ και να μου το στείλει.)
Άλλο....
χθες ήμουν στην κουζίνα κι ακούω από τον δρόμο έναν περαστικό να ΣΦΥΡΙΖΕΙ στον ήχο:
Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου
και μετά (με φωνή) μονολογώντας να λέει: την ρωμιοσύνη μην την κλαις..
…καθώς προχωρούσε