Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Δευτέρα, 05 Απριλίου 2021 20:23

Ψυττάλεια: Το ελληνικό Αλκατράζ που έγινε το νεφρό της Αθήνας, του Μιχάλη Γελασάκη

Επιλέγουσα ή Συντάκτρια 
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

psitalleia 8 0Σ.Δ. Μεγαλώσαμε με τη σκόνη του Τσιμεντάδικου και του Γυψάδικου,  στις μύτες μας και στα πνευμόνια μας και από πάνω τα οξέα των Λιπασμάτων που μας έκαιγαν μάτια και λαιμό. Το 1999 με τη βοήθεια των αγώνων μας επιτέλους έπαψαν να λειτουργούν όλα αυτά κι ένα μεγάλο και μακρόσυρτο ουφ βγήκε από το στόμα μας. Και πάνω που είπαμε δόξα το θεό, άντε πάλι απ' απ'την αρχή οι καταραμένοι πέσαμε στο βοήθα Παναγιά αφού ξεκίνησε από τις αρχές του 2000 να μας φλόμωνει η εκ του δημοσίου έργου εκπορευόμενη δυσοσμία της Ψυττάλειας. Έπρεπε να περάσουν κάποια χρόνια για να κλείσει κι αυτό το κεφάλαιο και να μπορούμε να ζούμε όπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι του λεκανοπεδίου. Έλα όμως που εκεί γύρω στις αρχές του '15, ξεδιάντροποι κι ανάλγητοι πολιτικοί και επιχειρηματίες μας κατσίκωσαν την εταιρεία που επεξεργάζεται τα απόβλητα των πλοίων και με την δύσοσμη  μελισσανιδίλα της μας καταστρέφει την υγεία και μας χαλάει την ποιότητα της καθημερινότητάς μας. Επί του παρόντος φως στο τούνελ δυστυχώς δεν βλέπουμε. Ποιο είναι το διαρκές έγκλημα; Λοιπόν, το αυτονόητο, πως δηλαδή ακόμα κι αν υπήρχαν νόμοι βασισμένοι στην αρχή του "ο ρυπαίνων πληρώνει", όσα χρήματα και αν μας έδιναν αυτοί οι συνάνθρωποί μας είναι ποτέ δυνατόν να αναπληρωθεί η ζωή που μας έκλεψαν; Όχι απαντάμε, όμως τότε ποια μπορεί να'ναι η δίκαια τιμωρία τους; 

Για την Ψυττάλεια: Από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας μέχρι τις ναυτικές φυλακές, που την έκαναν να μοιάζει με το ελληνικό Αλκατράζ, η Ψυττάλεια συνδέθηκε με τόσους θρύλους, όσες και οι γλαροφωλιές της. Σήμερα φιλοξενεί ένα από τα μεγαλύτερα Κέντρα Επεξεργασίας Λυμάτων στον κόσμο και βρίσκεται για μία ακόμη φορά στην επικαιρότητα.

Ψυττάλεια είναι μια ακατοίκητη νησίδα του Σαρωνικού ακριβώς απέναντι από το Κερατσίνι, με μήκος μόλις ενάμισι χιλιόμετρο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έγινε διάσημη όταν αποφασίστηκε να κατασκευαστεί εκεί το Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων (ΚΕΛΨ) Για πολλά χρόνια το όνομά της απασχολούσε την επικαιρότητα λόγω των πολυσυζητημένων εργολαβικών διαδικασιών, των πολιτικών αντιπαραθέσεων και της δυσοσμίας που έφτανε μέχρι τα παραθαλάσσια δυτικά προάστια του Πειραιά. Αρκετοί πιστεύουν ότι είναι χωματερή, ενώ οι περισσότεροι αγνοούν ότι την έχουν δει πολλές φορές ταξιδεύοντας με καράβι από τον Πειραιά.                   

 Σήμερα η Ψυττάλεια είναι και πάλι στην επικαιρότητα. Αυτήν τη φορά για τα δείγματα λυμάτων που λαμβάνονται καθημερινά και αναλύονται στα εργαστήρια Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με σκοπό την ανίχνευση του ιικού φορτίου, που θεωρείται σημαντικό δεδομένο για την εκτίμηση της πανδημίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μετρήσεις στα λύματα της Αττικής δεν είναι νέα «μόδα» λόγω κορωνοϊού. Η διαδικασία, όπως μας εξηγεί ο κ. Ηρακλής Καραγιάννης, προϊστάμενος των εγκαταστάσεων, ξεκίνησε τα χρόνια του πρώτου μνημονίου. Οι αναλύσεις έχουν δείξει τεράστια άνοδο στη χρήση αντικαταθλιπτικών και ναρκωτικών ουσιών από τους Αθηναίους. 

Για να φτάσει κανείς στο νησί-εργοστάσιο πρέπει πρώτα να πάει στις παραθαλάσσιες εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ στην τοποθεσία «Ακροκέραμος» του Κερατσινίου και από εκεί με πλωτά μέσα να περάσει απέναντι, σε λιγότερο από 10 λεπτά. Στην πολύ σύντομη διαδρομή νιώθεις δέος μπροστά στους τεράστιους γερανούς με τα χιλιάδες κοντέινερ που περιμένουν την τακτοποίησή τους αλλά και στα πελώρια κοντεϊνεράδικα που ρυμουλκούνται αργά και βουβά προς τις θέσεις φορτοεκφόρτωσης. Αυτή η σύντομη διαδρομή διασχίζει κάθετα το ένα από τα δύο πολυσύχναστα περάσματα εμπορικών και πολεμικών πλοίων με προορισμό τον ναύσταθμο της Σαλαμίνας. 

Λίγο πριν από την αποβίβαση στην Ψυττάλεια, το πρώτο καλωσόρισμα έρχεται από διάφορα θαλασσοπούλια. Αμέσως μετά αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε βιομηχανική ζώνη. Τα μόνα σημεία που ξεφεύγουν από την κυρίαρχη βιομηχανική εικόνα είναι ο λόφος στον οποίο βρίσκεται ο φάρος, με το μικρό πυκνόφυτο άλσος που προέκυψε από δενδροφύτευση, το εκκλησάκι του Αγίου Αλεξάνδρου και ένας μικρός περιφραγμένος αρχαιολογικός χώρος. Η θέα που απολαμβάνεις προς τη Δραπετσώνα, το Κερατσίνι, το Πέραμα, τη Σαλαμίνα, τα Λιπάσματα, τα διερχόμενα πλοία και το απέραντο γαλάζιο είναι σαγηνευτική!

Πατώντας  εδώ   θα εμφανιστεί ολόκληρο το άρθρο που παρουσιάζει την προϊστορία της Λειψοκουτάλας, το εκκλησάκι του Αγίου Αλέξανδρου  και την τραγωδία του Πολεμικού Ναυτικού, τις ναυτικές φυλακές και τα κάτεργα, το φάρο της Ψυττάλειας, τον τάφο της Luisse, το Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων Ψυττάλειας και περιλαμβάνει και πολλές φωτογραφίες, ένα πλήρες και καλό ρεπορτάζ δηλαδή.   

Τελευταία τροποποίηση στις Κυριακή, 11 Απριλίου 2021 16:23
Σούζη Παλαιοκώστα

Τελευταία άρθρα από τον/την Σούζη Παλαιοκώστα

Προσθήκη νέου σχολίου

Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση