Ἕνα ἕνα, τά χρόνια μου τά γέμισα Γαλάζιο,
ἕνα ἕνα τά χρόνια μου τά γέμισα δροσιά. "

Η Αργυρώ γράφει μιά ποίηση -επιστροφή στίς ρίζες τής νεοελληνικής ποίησης.

Στόν Ερωτόκριτο και στά Δημοτικά Τραγούδια. Ποίηση απλή, δωρική...
Η ματιά της διεισδυτική στον κόσμο γύρω της, τόν μικρόκοσμο αλλά και τόν μακρόκοσμο

και κατά βάθος τραγική γιά τήν ανθρώπινη μοίρα, τίς δυνατότητές της και τά αδιέξοδά της...
Βαδίζουμε γιά τήν δεύτερη παρουσίασή της, στού Γαβριηλίδη,

Παρασκευή 31 Μαρτίου, στίς 8.30 μ.μ. 
Η Αργυρώ έχει κόσμο πολύ. Τόν συγκεντρώνει γύρω της, γιατί είναι άτομο αγαπητό.
Μάς συγκεντρώνει κάθε φορά και μάς ενώνει όλους,

όσο διαφορετικά άτομα και άν είμαστε, με τήν παρουσία της και με τήν ποίησή της
Μάς ωθεί να σκάψουμε βαθειά μέσα μας, εκεί που οι ανθρώπινες αξίες έχουν κρυφτεί ή ξεχαστεί...
Η ποίηση τής Αργυρώς μάς κάνει ανθρωπινότερους...
Επί πλέον έχει δώσει το δικό της στίγμα στίς παρουσιάσεις : 
" Ὀχι αναλύσεις, περισσότερα ποιήματα ", δεν σταματάει να τονίζει.
ἰσως γιατί :
" ὅσο αγαπήσαμε βασανιστήκαμε "