Η 6η μικρού μήκους ταινία του 1ου ΓΕΛ Κερατσινίου, μια ταινία για την ενηλικίωση και την χειραφέτηση ! Η Ελένη–Φρίντα είναι ένα 17χρονο κορίτσι που θέλει να σπάσει τα δεσμά της , να νιώσει ελεύθερη, μακριά από όσους θέλουν να την ελέγχουν.Οι άλλοι (οι γονείς κυρίως, αλλά και ο φίλος της) έχουν διαφορετικές προσδοκίες για εκείνην… Όμως, τελειώνοντας το σχολείο θα πάρει τις δικές της αποφάσεις …

Πατώντας εδώ  θα σας εμφανιστούν όλα τα βραβεία της 12ης Ευρωπαϊκής Συνάντησης Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας Camera Zizanio και το σκεπτικό της επιτροπής.  Μπορείτε επίσης να δείτε όλες τις μικρού μήκους ταινίες που βραβεύτηκαν. 

Σ.Δ: Όποτε μας προκύπτει η ανάγκη να ενημερωθούμε για ένα γεγονός, για ένα θέμα, να διαβάσουμε μία ανάλυση, μια κριτική προσέγγιση μιας κατάστασης, χρόνια τώρα έχω κατασταλάξει πως από τα κανάλια μας δεν υπάρχει περίπτωση να μείνω ικανοποιημένος, ούτε κατ'ελάχιστον. Κάπως καλύτερα είναι με τις εφημερίδες, τα περιοδικά και τις διάφορες ιστοσελίδες και μπλογκ στο διαδίκτυο, αλλά αν το θέμα είναι σοβαρό για μας, είναι διαπιστωμένο ότι πάντα μου κάνει καλό να ρίχνω ματιές και σε κάποια ακόμα μέσα μαζικής επικοινωνίας για να αποκτήσω μια όσο γίνεται πιο σφαιρική ενημέρωση. Και αυτό διότι όχι μόνο η ποιότητα της ενημέρωσης είναι συνήθως χαμηλή για τις δικές μας ανάγκες αλλά και η μεροληψία πάει σύννεφο. Αυτό που είναι φανερό, είναι πως ο πλουραλισμός της δημοκρατίας μας δεν μας εξασφάλισε και μια υψηλού επιπέδου ενημέρωση. Που σημαίνει ότι είναι δύσκολο να αντικρούσεις τη θέση πως είναι μάλλον απίθανο να φτάσουμε κάποτε στην χώρα μας την ενημέρωση που έχουν οι πολίτες των δυτικών δημοκρατιών, που παρόλο τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν σ'αυτό το θέμα εν τούτοις βρίσκονται πολύ υψηλότερα από εμάς. 

Κάπως καθυστερημένα λόγω χούντας και ηλικίας ξεκινήσαμε κι εμείς στα μέσα της δεκαετίας του '70 να βλέπουμε και κάποιες ταινίες που ξέφευγαν από το σινεμά που αγαπούσαμε από μικροί. Σινεμά που με το καλημέρα σας μας πήρε και μας σήκωσε γεννώντας την επιθυμία να γίνουμε κι εμείς σκηνοθέτες. Μπας κι έτσι καταφέρναμε ν' ανάψουμε μπας κι έτσι οι θεατές μας θα ονειρευόντουσαν με τα μάτια ανοιχτά τη νέα ελευθερία των προσωπικών τους αληθειών. 

Ήταν οι ταινίες των επιγόνων του ιταλικού νεορεαλισμού (Φελίνι, Αντονιόνι, Βισκόντι, Μπελόκιο, Μπερτολούτσι και Παζολίνι), οι ταινίες του αγγλικού Φρη Σινεμά (Λίντσεϊ Άντερσον, Τόνι Ρίτσαρντσον, Τζον Σλέσιντζερ και Κάρελ Ράις) και προπάντων οι ταινίες της γαλλικής Νουβέλ Βαγκ (Ζαν Λυκ Γκοντάρ, Φρανσουά Τρυφώ, Ερίκ Ρομέρ, Ζακ Ριβέτ, Αλέν Ρενέ, Ζακ Ντεμί και Ανιές Βαρντά). Μιλάμε για μια επανάσταση στην ως τότε πορεία του σινεμά. 

Η προχθεσινή Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία αποτελεί ακόμη ένα πεδίο δράσης και σχεδιασμού για τη χώρα μας, έτσι ώστε από τη σχεδιαζόμενη μετάβαση και αυτή να βγει ωφελημένη.

Ο στόχος για Ευρώπη “ουδέτερη” ήπειρο μέχρι το 2050 ως προς την κλιματική αλλαγή, είναι η μεγαλύτερη πρόκληση αλλά και ευκαιρία της εποχής μας.

Προκρίνονται μέτρα που συνοδεύουν έναν αρχικό οδικό χάρτη βασικών πολιτικών και αυτά αφορούν στη φιλόδοξη μείωση των εκπομπών, στην επένδυση σε καινοτόμες έρευνες και καινοτομίες, στη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης κά.

Του Μιχάλη Ιγνατίου: Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων και από τη Γερουσία, μετά τη συντριπτική απόφαση της Βουλής, είναι σίγουρα μία ιστορική στιγμή για την Αρμενία και τις κοινότητές της ανά τον κόσμο, αλλά και για την ίδια την Αμερική. Διότι οι νομοθέτες έσωσαν την τιμή του αμερικανικού κράτους. Η αμερικανική κυβέρνηση δεν τοποθετήθηκε ακόμα στο ψήφισμα της Γερουσίας και της Βουλής, αλλά αν πιστέψουμε το αναξιόπιστο προπαγανδιστικό πρακτορείο Αναντολού, ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα ενημέρωσε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, ότι δεν άλλαξε η θέση της Ουάσιγκτον για το Αρμενικό. Αυτή, είπε, αντανακλάται στην τελευταία δήλωση του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Στις 24 του περασμένου Απριλίου είχε χρησιμοποιήσει την φράση “Meds Yeghern” στην αρμενική γλώσσα, που σημαίνει ‘Μεγάλη Καταστροφή”.