Ακόμα και όσες ταινίες του Γούντι Άλλεν δεν μας άρεσαν, ποτέ δεν μας έκαναν να κλάψουμε τα λεφτά που δώσαμε, να πούμε πως χάσαμε την ώρα μας και πως αυτό ήταν, τελειώσαμε μαζί του. Όλες εξέπεμπαν από λίγο ως πολύ ένα ευεργετικό φως που μας έκανε να δούμε τον εαυτό μας μες τον κόσμο με ένα τρίτο μάτι, συχνά αυτοσαρκαστικό που δεν χάριζε τα κάστανα σ'εχθρούς και φίλους. Έτσι βγαίναμε από τα σινεμά λες και είχαμε μόλις λουστεί. Να'μαστε λοιπόν φρέσκοι και μυρωδάτοι γεμάτοι με την ευφροσύνη που φέρνουν οι πνευματώδεις κωμωδίες του να ξαναμπαίνουμε στον ζόρικο κόσμο έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε και καμιά φορά να τον χαρούμε δίχως φυσικά να σταματήσουμε να είμαστε ανικανοποίητοι.

παραδοσιακά και βυζαντινούς ύμνους. Τη β' κατηγορία, του πατέρα, τη σιχαινόμουν με όλη μου την ψυχή. Θυμάμαι να ξεκινάμε ταξίδι για Λάρισα και να μας ρωτάει αν θέλουμε Αηδονίδη ή Σαμίου και εγώ στην πραγματικότητα να θέλω μόνο να ανοίξω την πόρτα, να ξεράσω από τα αυτιά και να πάω Λάρισα με τα πόδια, αρκεί να γλιτώσω το μαρτύριο των κλαρίνων. Μιλάμε για αηδία, όχι αστεία. Σα να μην έφταναν αυτά, ένας οικογενειακός φίλος ανακάλυψε ότι είχε κλίση στα παραδοσιακά: έκανε ηχογραφήσεις σε στούντιο και μας έδινε τις κασέτες για *εκτίμηση* και είχαμε τα βάσανά μας, είχαμε και τον κ. Φώτη να βελάζει στα decks και τον πατέρα μου να τον ακούει μαγεμένος.

Δεν ξέρω από πρώτο χέρι. Προσπαθώ πάντως να πληροφορηθώ. Μάλλον συμβαίνει ό τι συνέβαινε πάντα. Διείσδυση εξωσχολικών στοιχείων, κομματική στρατολόγηση, εκμετάλλευση του νεανικού θυμικού μέσα από μίαν συνθηματολογία συχνά εμπρηστική. Επειδή δεν είναι σύνθημα η προβοκάτσια η Δημοκρατία πουλάει την Μακεδονία. Ντροπή. 

Ας συμφωνήσουμε σε κάτι: Η κατάληψη γυμνασίων, λυκείων, πανεπιστημίων είναι μια άχρηστη, επαναστατική γυμναστική που 99 φορές είναι άλλοθι για κοπάνα ή και πλιάτσικο και μια μόνο έχει σοβαρή αιτιολογία. Όχι ότι δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα τα σχολεία αλλά η απώλεια των μαθημάτων και οι καταστροφές των κτιρίων δεν είναι η λύση.

Μια νέα εκπομπή για το βιβλίο ξεκινάει στον Τηλεοπτικό Σταθμό της Βουλής των Ελλή­νων. Το «Βιβλιοβούλιο» θα είναι μια παρεμβατική εκπομπή, που θα δώσει έμφαση στην επι­καιρότητα του βιβλίου, προσεγγίζοντάς το με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.

Μέσα από τους ίδιους τους συγγραφείς, οι οποίοι θα μιλούν στο δημοσιογράφο Μανώλη Πιμπλή, για τα τελευταία τους βιβλία, για το θέμα που αναπτύσσουν, για τα συγγραφικά τους στοιχήματα, για τη συγγραφική μέθοδο που ακολούθησαν αλλά και για το γενικό­τερο λογοτεχνικό περιβάλλον, τις αντιλήψεις τους για τον κόσμο, για όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Ο συνομιλητής του δημάρχου Κερατσινίου- Δραπετσώνας Χρήστου Βρεττάκου διακρίνει εξ αρχής μια ηρεμία και αυτοπεποίθηση, εν όψει των νέων δημοτικών εκλογών, στο πρόσωπο του δημάρχου. Δεν είναι μόνο ότι είναι Σάββατο πρωί, το Δημαρχείο είναι άδειο και στην είσοδο σε υποδέχεται μόνο ένα «ξεχασμένο» πανό με το προ πενταετίας σύνθημα «Όχι στην πώληση του λιμανιού», που ως γνωστόν πουλήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος το 2014 είχε υποστηρίξει τον Χρήστο Βρεττάκο. Η αυτοπεποίθηση και η ηρεμία προκύπτουν και από την γνώση μιας πραγματικότητας, που άλλωστε αποτυπώνουν και έρευνες που είναι γνωστό ότι έχουν γίνει τελευταία στην πόλη. Αυτές δείχνουν ότι η Δημοτική Αρχή Βρεττάκου έχει όντως καταφέρει να «σπάσει» τις κομματικές γραμμές. Σχεδόν ισομερώς στέκονται θετικά προς την Δημοτική Αρχή Βρεττάκου ψηφοφόροι της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς.

Πέρυσι η Amazon είχε τζίρο κοντά στα 200 δισ. δολάρια, αλλά σε πολλές χώρες ο φορολογικός συντελεστής της ήταν σχεδόν 0%. ΜΗΔΕΝ!   

Οι κολοσσοί του διαδικτύου εκμεταλλεύονται φορολογικά παραθυράκια για να φυγαδεύουν δισεκατομμύρια φόρων που θα έπρεπε να προορίζονται για την εκπαίδευση, την υγεία και άλλα κοινά αγαθά. Εμείς πληρώνουμε φόρους. Αυτοί γιατί όχι;   

Τώρα η ΕΕ θέλει να περάσει έναν επαναστατικό νόμο, τύπου Ρομπέν των Δασών, που θα της επιτρέπει να παίρνει λίγα χρήματα απ’ τα τρισ. που βγάζουν οι κολοσσοί του ίντερνετ και να τα διαθέτει για τους πολίτες. Αλλά οι εταιρείες αντεπιτίθενται, γιατί ξέρουν ότι αν ψηφιστεί στην Ευρώπη, θα υιοθετηθεί παγκοσμίως.  

«Μελίσσα – IV»

Γύρεψα πάντοτε

εκδίκηση

στ’ όνομα καθετί εύθραυστου,

είχα ξεχάσει πως ό,τι

είναι εύθραυστο

είμαι εγώ,

πως είσαι εγώ.

Εκεί γύρω στα 20 πιάστηκα στην "Στρατηγική της αράχνης" και κατανόησα γενικά τον "Κομφορμίστα", δυο ταινίες του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι ( Πάρμα, 1941 - Ρώμη, 26.11.18). Και οι δύο μου φούντωσαν την επιθυμία να γίνω σκηνοθέτης. Που δεν έγινα σ'αυτήν τη ζωή, όμως, ειδικά ο Κομφορμίστας και καμιά ντουζίνα ακόμα ταινίες που με μάγεψαν στα χρόνια που ξετσουτσούνιζα κιν/φικά ήταν το αίμα του κόκκορα στα κινηματογραφικά θεμέλιά μου.