Λάκης Ιγνατιάδης
Ραβδοσκοπία ατζαμή
Ανοιχτή επιστολή προς τους 6 αρμόδιους για την ΑΜΕΣΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΩΝ ΒΥΘΟΚΟΡΗΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΤΙΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΙΜΕΝΑ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ:Οι θυμωμένοι Αριάν Μνουσκίν και Άι Γουέι Γουέι σηκώνουν μπαϊράκι στους διαχειριστές της πανδημίας
Πέρα από τα άρθρα των σταγονανθρώπων με θέμα την πανδημία εξ αιτίας του κορωνοϊού, αναρτήσαμε στη Σταγόνα και αρκετά που διαλέξαμε από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, όπως και κάποιες συνεντεύξεις και σχετικά τραγούδια. Μερικά από αυτά με τις σκέψεις των άλλων, αποκλίνανε από την άποψη που καθ'οδόν έφτιαχνα γι'αυτήν την πρωτόγνωρη ιστορία. Μια επιλογή που την έκανα με κριτήριο αυτό της πολυφωνίας. Κι αυτό διότι γρήγορα αντιλήφθηκα ότι παίζαμε σε ένα άγνωστο γήπεδο πράμα που σημαίνει πως πείστηκα ότι ο χρόνος θα δείξει αν η υπό διαμόρφωση δική μου άποψη εμπεριέχει στα βασικά σημεία μεγάλο μέρος της αλήθειας ή μικρό. Προσπάθησα πάντως ν'αποφύγω την ανάρτηση άρθρων που σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια τα θεώρησα fake news, "ψεκασμένα" και συνωμοσιολογικά σενάρια επιστημονικής και πολιτικής φαντασίας.
Έτσι κι ο Σκέρτσος και οι όμοιοί του, βδελύσσονται και υποτιμούν βαθιά οτιδήποτε λαϊκό, του Spyros Yannaras, από το fb
Δεν μπορώ να πάψω να σκέφτομαι την βαθιά προσβλητική, και ανατριχιαστικά αντιδημοκρατική παρέμβαση στη δίκη Τοπαλούδη, του έως τότε ανώνυμου κι αδιάφορου, παροδικού πολιτικάντη, ενός κάποιου κύριου Σκέρτσου, απ' αυτούς που εδώ και δεκαετίες περνούν από περίοπτους πολιτικούς θώκους και χάνονται, χωρίς να αφήσουν πίσω τους το παραμικρό ίχνος. Όταν δεν αφήνουν ελλείμματα. Ανακοινώσεις "Λαϊκής Συσπείρωσης" Κερατσινίου Δραπετσώνας και "Αλλάζουμε" σχετικά με την μελισσανιδίλα
Σ.Δ: Μας φλόμωσε χθες βράδυ 14.5 πάλι η μελισσανιδίλα. Αυτό όμως που μας έκατσε πιο βαριά αυτή τη φορά είναι η αίσθηση της αναποτελεσματικότητας των μέχρι τώρα αγώνων που δώσαμε αυτά τα πέντε χρόνια. Η αίσθηση πως μετά από τόσες ζυμώσεις, συζητήσεις, παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις είμαστε πάλι στην αρχή. Σαν να μην κάναμε τίποτα αυτά τα πέντε χρόνια.
Είναι γνωστό ότι εδώ και πέντε χρόνια υπάρχει σοβαρότατο θέμα που αφορά την ποιότητα της καθημερινής ζωής και την υγεία όλων των πολιτών που ζουν κι εργάζονται στη Δραπετσώνα και στο Κερατσίνι, στο Δ.Πειραιά και στο Πέραμα.
Avaaz: 10 όμορφες ιστορίες ελπίδας που έγραψαν αυτούς τους μήνες της πανδημίας
Φίλοι και φίλες,
Κάτι όμορφο συμβαίνει τις τελευταίες βδομάδες -- νομίζω το έχουμε δει όλοι.
Μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες, όχι μόνο δεν αφήσαμε το φόβο και τον εγωισμό να κυριεύσουν τον κόσμο -- αλλά ξαναβρήκαμε την κοινή μας ανθρωπιά.
Τώρα ο κίνδυνος είναι να μην χάσουμε ό,τι όμορφο βρήκαμε μέσα σ’ αυτή την τρικυμία. Ήδη βλέπουμε τον διχασμό να χρησιμοποιείται για πολιτικό όφελος και θεωρίες συνωμοσίας να ξεπηδάνε στο διαδίκτυο.
Οφείλουμε να προστατέψουμε αυτό το εύθραυστο πνεύμα της ενότητας και της αλληλεγγύης που έχει αναβιώσει σε εκατομμύρια ανθρώπους.
Οι τρεις τελευταίες μαγιάτικες ανακοινώσεις της δημοτικής αρχής και δυόμιση αφελή σχόλιά μας
Για την πρώτη ανακοίνωση του δημάρχου Κερατσινίου Δραπετσώνας Χρ. Βρεττάκου που έχει να κάνει με την κατάσταση της πόλης όσον αφορά την καθαριότητα ( δρόμοι, απορρίμματα, ογκώδη, κλαδεμένα) και το πράσινο τις εβδομάδες της καραντίνας, ο δήμαρχος μας ζητάει συγγνώμη που δεν ήταν σε ένα αποδεκτό επίπεδο. Ευπρόσδεκτες πάντα οι συγγνώμες από ανθρώπους σε συνανθρώπους τους και ιδιαίτερα από όσους έχουν διάφορα αξιώματα. Μόνο που δεν κατάλαβα για ποιο λόγο ακριβώς ο δήμαρχος μας ζητάει συγγνώμη, από τη στιγμή που μας εξηγεί ότι αυτή η πτώση του επιπέδου σε διάφορα σημεία της πόλης αυτές τις όντως δύσκολες εβδομάδες, προέκυψε λόγω της ανωτέρας βίας του κορωνοϊού. Αν δεν κάνω λάθος, έχει νόημα να ζητάει κάποιος συγγνώμη αν έκανε κάποιο λάθος, αν δεν έκανε αυτό που έπρεπε να γίνει έστω και εξ αμελείας. Αν λοιπόν, συνέβη κάτι τέτοιο, τότε θα θέλαμε να μάθουμε ποιο είναι το λάθος στην περίπτωση αυτή και για ποια αιτία έγινε;
Επιτέλους, ο Πύργος του Πειραιά αποκτά ξανά ζωή μετά 45 χρόνια με μία επένδυση 50 εκ.
Ο περίφημος Πύργος του Πειραιά θα αποκτήσει και πάλι ζωή, 45 και πλέον χρόνια μετά την κατασκευή του.
Το Ελεγκτικό Συνέδριο έδωσε το «πράσινο φως» στον Δήμο Πειραιά για την υπογραφή της σύμβασης αξιοποίησης με επενδυτές. Σύντομα τα έργα θα ξεκινήσουν και το κτίριο θα ανακαινιστεί ριζικά, με σύγχρονες υποδομές για γραφεία και καταστήματα και κατακόρυφες ζώνες πρασίνου.
Η συνολική επένδυση θα ξεπεράσει τα 50 εκατομμύρια ευρώ με τον δήμο να κάνει λόγο για μία «πολύ θετική εξέλιξη, παρά το δύσκολο οικονομικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί στη χώρα εξαιτίας της πανδημίας».
Ένας Δημήτρης Ψυχογιός κάνει κάτι σαν τον δικηγόρο του διαβόλου υπέρ των νέων στην Κυψέλη και στις άλλες πλατείες
"Δεν καταλαβαίνω την επιθετικότητα όσων σχολιάζουν τις συγκεντρώσεις νέων στις πλατείες - πολύ περισσότερο δεν καταλαβαίνω τις αστυνομικές επιχειρήσεις εναντίον τους: αφού ο κορωνοϊός δεν έχει για αυτές/ούς συνέπειες σοβαρότερες από τη γρίπη, γιατί να κρατούν αποστάσεις από τη ζωή και μεταξύ τους; Άλλωστε, μόνο έτσι θα κολλήσουν κορωνοΐωση, θα αποκτήσουν αντισώματα, θα προκύψει σιγά-σιγά η συλλογική ανοσία. Το "Χρυσό βραχιόλι" της Θεσ/νικιάς Σοφίας Νικολαΐδου
Η φιλόλογος και συγγραφέας Σοφία Νικολαΐδου ( Θεσ/νίκη, 1968) από το 1992 εργάζεται στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και κατά καιρούς έχει διδάξει σε διάφορα μεταπτυχιακά προγράμματα ( εδώ ένα σύντομο βιογραφικό από την βιβλιονέτ).
Ο φίλος Νίκος.Μ πριν μερικά χρόνια με έφερε σε επαφή μαζί της χαρίζοντάς μου το μυθιστόρημά της "Απόψε δεν έχουμε φίλους". Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε, παρότι εισέπραξα μία ροπή σε μια κλασσικού τύπου τυποποίηση ανθρώπων και καταστάσεων που με κρύωνε που και που. Ένας επιπλέον λόγος από τους συνηθισμένους που μου άρεσε, ήταν λες και φιλοτέχνησε η συγγραφέας σε έναν από τους ήρωές της ένα πορτραίτο του φίλου μου στα ωραία του και τα καλά του να κυκλοφορεί μες τα χρόνια στην Θεσ/νίκη και τον επίμονο αγώνα του ν' ανθίσει έχοντας πάντα την αγωνία για την ανθοφορία και των πλησίων του.
Ο νέος είναι ωραίος, ο παλιός ("ζήτω το ελληνικό τραγούδι στην ΕΡΤ2") λάμπει αλλιώς
Σ.Δ: Η εικοσαετία '70-'90 υπήρξε για τη σχέση μας με το τραγούδι και τη μουσική γενικά η πιο αναβράζουσα. Αυτά τα χρόνια πολλά τραγούδια έσκαγαν μέσα μας σαν ουρανόσταλτες βόμβες ζωής, έλυωναν πάγους και σκότωναν πολλά από τα κακόβουλα μικρόβια που μας απειλούσαν. Αυτοί οι άυλοι ήχοι και δυνάμωναν τους δεσμούς μας με άλλους όμοιους και διαφορετικούς και έσκαβαν μέσα μας φέρνοντας στο φως της συνείδησής μας το ατόφιο χρυσάφι της ύπαρξής μας. Μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να πιστεύει πως όλα αυτά τα υπέροχα απροστάτευτα τραγούδια στάλαζαν μέσα μας ένα φως τρυφερό και διεγερτικό, κάτι απαραίτητο για να τα απολαμβάνουμε. Δυο αλήθειες γίνεται να ισχύουν ταυτόχρονα για το ίδιο πράμα; Και γιατί όχι;