Η Ελλάδα μπήκε στην δεκαετία του 50 λαβωμένη από δύο πολέμους της

προηγούμενης δεκαετίας. 

Μέσα σε 20 χρόνια μπόρεσε να σταθεί πάλι στα πόδια της. 

Ένας από τους αφανείς ήρωες που βοήθησαν σε αυτό ήταν και η Τεχνικη

Εκπαίδευση.

Από τα σπλάχνα της βγήκαν οι άνθρωποι που έχτισαν την χώρα, κίνησαν

την βιομηχανία, που πήγαν φως, νερό,

τηλέφωνο σχεδόν παντού, που έφεραν πλούτο από την ναυτιλία κ.α.. 

Εργατόπαιδα και αγροτόπαιδα έμαθαν γράμματα και τέχνη, κατά κανόνα

βραδυνές ώρες, στα τεχνικά σχολεία και πρόκοψαν στην ζωή τους. 

Ελένη Μπότα. Σε φάση κατασκευής έχει μπει η κατασκευή των τριών νοσοκομείων του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος προϋπολογισμού 443 εκατ. ευρώ (προ ΦΠΑ), με ανάδοχο την ΑΒΑΞ. Πρόκειται για: το Πανεπιστημιακό Παιδιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης ΙΣΝ, το Γενικό Νοσοκομείο Κομοτηνής ΙΣΝ, και το Γενικό Νοσοκομείου Σπάρτης ΙΣΝ, από τα πλέον πρωτοποριακά έργα σε παγκόσμιο επίπεδο. Να σημειώσουμε εδώ ότι η Θεσ/νίκη δεν διαθέτει Παιδιατρικό Νοσοκομείο, όταν στην Αθήνα λειτουργούν τα δύο μεγαλύτερα παιδιατρικά νοσοκομεία τριτοβάθμιας φροντίδας της χώρας.  

Ιωάννα Δρόσου - Παύλος Κλαυδιανός. Συνέντευξη με τον αναπληρωτή καθηγητή Σύγχρονης Πολιτικής και Κοινωνικής Θεωρίας στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Αλέξανδρο Κιουπκιολή

Η μεταδημοκρατία και η μεταπολιτική είναι οι λέξεις της περιόδου. Τι σημαίνουν όμως δεν είναι βέβαιο ότι είναι σαφές. Δώσε μας έναν ορισμό, αρχικά, της μεταδημοκρατίας.

Ήμουν ένας από τους βασικούς μοχλούς μετάδοσης αυτών των ιδεών στην Ελλάδα, γύρω στο 2005. Η εισαγωγή των όρων για την ανάλυση της πολιτικής και ιστορικής συνθήκης γίνεται κυρίως από τον Ζακ Ρανσιέρ, την Σαντάλ Μουφ και τον Κόλιν Κράουτς, ήδη από το 1995 από τον Ρανσιέρ, στην προσπάθειά τους να θεωρητικοποιήσουν την παγκόσμια συνθήκη της εποχής, με αφετηρία τις δυτικές, φιλελεύθερες δημοκρατίες. Μεταδημοκρατία είναι μια στιγμή στη σύγχρονη δημοκρατία, στην οποία παρατηρείται μια ολιγαρχική στροφή ύστερα από μια στιγμή ανόδου, κοινωνικών αγώνων, διεκδικήσεων, ενίσχυσης του λαϊκού παράγοντα, αυξημένης παραγωγής του πλούτου και διευρυμένων κοινωνικών κινητοποιήσεων.

Ιούνιος του 2022. Η πανελλαδική έρευνα σε δείγμα 1.001 Ελλήνων που διενήργησε το «Σημείο», «μια ανεξάρτητη πρωτοβουλία πολιτών που ανησυχούν από την άνοδο του ακροδεξιού φαινομένου», κατά τον αυτοπροσδιορισμό του, εμπεριείχε και την εξής ερώτηση: «Για να αποτρέψουμε την είσοδο μεταναστών και προσφύγων στη χώρα είναι σωστό να κάνουμε επαναπροωθήσεις στη θάλασσα ακόμα και αν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ζωές. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;». Το αθροιστικό ποσοστό των απαντήσεων «Συμφωνώ» και «Μάλλον συμφωνώ» κάθε άλλο παρηγορητικό ήταν: 15,9% + 13,5% = 29,4%. Απέναντι σε όσους αποδέχονται τα πους-μπακ βρίσκονται όσοι αντιτίθενται στη λογική τους, λογική βίαιης ξενηλασίας: το 49,1% τού «Διαφωνώ» και το 16,3% τού «Μάλλον διαφωνώ». Σύνολο: 65,4%.

Σ.Δ. Ότι μεγάλη αποχή σημειώθηκε σε όλη την Ελλάδα στις Αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου είναι κάτι που το πήραν χαμπάρι όλοι, ενδιαφερόμενοι και μη και το σχολίασαν άπαντες οι πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς, πάνω κάτω με τον ίδιο τρόπο. Αυτόν τον παραδοσιακό που δεν έδωσε βάση στους αριθμούς παρόντων και απόντων από τις εκλογές, προτιμώντας να επιλέξουν ως διαχωριστική γραμμή αυτή ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά όπως βγήκε από τις κάλπες. Γεγονός είναι πάντως πως η αποχή δεν ήταν ίδια σε όλες τις περιφέρειες και σε όλους τους δήμους, με αξιοσημείωτες μάλιστα διαφορές. Προφανώς και υπάρχουν πολλοί αλληλοεπηρεαζόμενοι λόγοι που προκαλούν την αποχή, άλλοι πανευρωπαϊκής εμβέλειας άλλοι πανελλαδικής και άλλοι τοπικής.

Πάρη Σπίνου. Το πολύτιμο αρχείο του ποιητή, η βιβλιοθήκη, τα προσωπικά του αντικείμενα, αλλά και περιοδικές εκθέσεις γύρω από τη ζωή και το έργο του θα φιλοξενούνται εφεξής στην Πλάκα, στο νεοκλασικό που ανακαινίστηκε και διαμορφώθηκε ειδικά από το Ιδρυμα Ωνάση.

Ένα σπίτι για τον Κωνσταντίνο Καβάφη, μια μόνιμη στέγη στην Αθήνα, που φιλοξενεί το πολύτιμο αρχείο του, τη βιβλιοθήκη, τα προσωπικά του αντικείμενα, αλλά και περιοδικές εκθέσεις γύρω από τη ζωή και το έργο του, εγκαινιάστηκε χθες από το Ιδρυμα Ωνάση στην οδό Φρυνίχου 16Β, στην Πλάκα, 160 χρόνια μετά τον θάνατό του.

Ανακαλύπτουμε κρυμμένες ιστορίες στο τραπέζι μας, επιστρέφουμε στις φεμινιστικές ρίζες του χριστιανισμού, δίνουμε δεύτερη ζωή σε μια κούκλα, παρατηρούμε τη ζωή και το έργο ενός σκληρού από τρυφερότητα.

«Οι ιστορίες μας στο τραπέζι». Το οικογενειακό τραπέζι προάγει την ψυχική μας υγεία και τη γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών, προλαμβάνει διατροφικές διαταραχές, ενώ συνιστά και μία πύλη εισόδου σε κρυμμένες ιστορίες του παρελθόντος. «Μειώνει σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης ψυχικών διαταραχών, κυρίως στα νέα μέλη, ή και την πιθανότητα εκδήλωσης συμπεριφορών άγχους ή εξάρτησης και αντικοινωνικότητας (όπως χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών ή αλκοόλ)», σημειώνει η ψυχολόγος ψυχοθεραπεύτρια Βασιλική Μαργέτη.

Οι γονείς σήμερα διστάζουν να πουν στο ανήλικο παιδί τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό, αφού οι ίδιοι αμφιβάλλουν για όλα, κάτι που είναι εντελώς της μόδας. Αν όμως ως γονιός μιμείσαι τους νέους, δεν μπορείς να επιδράσεις πάνω τους. Κι εκεί είναι το πρόβλημα

Αλλοτε στην Ελλάδα, ενώ η κοινωνία διαμελιζόταν, μέσα στα σπίτια η συσπείρωση των ατόμων κρατούσε καλά. Την ώρα που τα κόμματα, οι παρατάξεις, τα συμφέροντα συγκρούονταν μεταξύ τους, η οικογένεια μαζεμένη γύρω από το τραπέζι επιβεβαίωνε πως τα μέλη της θα ζούσαν συνασπισμένα και με οδηγό τους ένα ομαδικό ένστικτο επιβίωσης.

(Άρης Αλεξάνδρου, Πέτρογκραντ, 24 Νοεμβρίου 1922- Παρίσι, 2 Ιουλίου 1978)

*Ο Θανάσης Τριαρίδης είχε γράψει :

ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΩΡΑΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΛΕΣ

Αξίζει πάντοτε να θυμάσαι

πως ο Άρης Αλεξάνδρου προς το τέλος της ζωής του,

την δεκαετία του 1970,

δούλευε ως συσκευαστής πακέτων

στα υπόγεια του Hermes στο Παρίσι,

και όταν κάποιος προϊστάμενος έμαθε για αυτόν

Αντώνης Μποσκοΐτης: Άνθρωπος της μουσικής, των δίσκων, του ραδιοφώνου, των ταξιδιών, της ποίησης και του ονείρου. Είναι ο Θοδωρής Μανίκας που αφηγείται τη ζωή του όλη στο koutipandoras.gr. 

Ο Θοδωρής Μανίκας αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της ελληνικής δισκογραφίας από τη Μεταπολίτευση και μετά. Πολυπράγμων, πολυγραφότατος, πάντα δραστήριος, παραγωγικός και εφευρετικός, από το ξεκίνημα του στα 80s μέχρι σήμερα, που. αν και παλεύει σθεναρά το σοβαρό θέμα της υγείας του, ετοιμάζει πολλά ενδιαφέροντα δισκογραφικά projects. Η συζήτηση μας πίστευα πως θα διαρκέσει μάξιμουμ μιάμιση ώρα και τελικά κράτησε ένα ολόκληρο τρίωρο. Και τι να αφήσεις εκτός σε μία συνέντευξη μαζί του;