Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό τα Ηνωμένα Έθνη ζήτησαν την Τετάρτη από τη διεθνή κοινότητα να κινηθεί προς μια λύση δύο κρατών στην παλαιστινιο-ισραηλινή σύγκρουση, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. 

 «Είναι καιρός να προχωρήσουμε με αποφασιστικό, μη αναστρέψιμο τρόπο προς μια λύση δύο κρατών, με βάση τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και το διεθνές δίκαιο», δήλωσε η Τατιάνα Βαλόβαγια, Γενική Διευθύντρια του Γραφείου του ΟΗΕ στη Γενεύη, εκφωνώντας ομιλία του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, όπως μεταδίδει το Reutetrs. 

Η Ελλάδα μόνο μέσω του δυναμικού, πολιτιστικού της παρόντος μπορεί να υπερασπιστεί την αρχαία κληρονομιά της και να πρωταγωνιστήσει στη διεθνή συγκυρία. Είναι αναξιοπρεπές και το κυριότερο, είναι λάθος, να εμφανιζόμαστε σαν οι φτωχοί συγγενείς που διεκδικούν την περιουσία του μακαρίτη. Αυτή η στάση αυξάνει την γνωστή αλαζονεία των Βρετανών και τους επιτρέπει να μας κάνουν ψυχρά ντους όπως αυτό που έγινε προχθές στον Έλληνα πρωθυπουργό.  Κάποιος θα έπρεπε να τον έχει προφυλάξει. Και από το Υπουργείο Πολιτισμού και από το Υπουργείο Εξωτερικών και από την πρεσβεία. Σε χθεσινό δημοσίευμα τους πάντως οι Times, σε αντίθεση με τον Guardian, συνέχισαν την επίθεση φιλίας προς την Ελλάδα υποστηρίζοντας για μία ακόμα φορά το αίτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα και διαφωνώντας με την συνεχιζόμενη επίσημη, βρετανική άρνηση.

Αφροδίτη Τζιαντζή. Με στοχευμένες διαφημίσεις οι μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ παρουσιάζουν εσωτερική εικόνα «ευτυχισμένης οικογένειας» προκειμένου να προσελκύσουν υπαλλήλους, τους οποίους αναζητούν ακόμα και σε χώρες εκτός Ε.Ε. ● Στην πραγματικότητα επιχειρούν να κρύψουν την κατάσταση εργασιακού μεσαίωνα στους κόλπους τους ● Ελάχιστοι δουλεύουν με σύμβαση πλήρους απασχόλησης, ενώ οι περισσότεροι, 4ωροι ή 6ωροι, αμείβονται με μισθούς πείνας.

Σ.Δ. Για πέντε χρόνια στο "Θέατρο Επι Κολωνώ" παιζόταν το έργο "Ο άγριος σπόρος", ένα από τα πιο δυνατά έργα των μνημονιακών χρόνων. Πρωταγωνιστούσε στις περισσότερες παραστάσεις ο Τάκης Σπυριδάκης εναλλάξ τα τελευταία χρόνια με τον Στάθη Σταμουλακάτο. Σκηνοθεσία Ελένη Σκότη με την καλλιτεχνική υπογραφή της ομάδας Νάμα και κείμενο του Γιάννη Τσίρου. 

Με τίτλο «Αράφ» το νέο έργο του Τσίρου παίζεται ήδη στο Θέατρο Αποθήκη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη και είναι μια κοινωνικοπολιτική αλληγορία με κεντρικό ήρωα έναν σκύλο. Να προσθέσω ότι είδα την προτελευταία χρονιά τον '' Αγριο σπόρο" με τον Σπυριδάκη και παρόλη την ηλικία μου θυμάμαι ακόμα το όνομα του συγγραφέα. Κι αυτό διότι με έπιασε για τα καλά το έργο του, σαν ίωση ας πούμε και αντιβίωση ταυτόχρονα, αν και νομίζω ότι τώρα που κυκλοφορούν άλλoυ τύπου ιοί να όπως κορωνοιοί δεν θα το ξαναέβλεπα. Πάντως με έπιασε τότε τόσο αυτό το έργο του ώστε μετά από χρόνια μου βγήκε η επιθυμία να δω τον "Αράφ" του μολονότι δεν είμαι του θεάτρου όσο του σινεμά και έχοντας επίγνωση ότι οι θεατρικές παραστάσεις εκτός από το κείμενο για την απογείωσή τους παίζουν τον ίδιο σημαντικό ρόλο και η σκηνοθεσία και οι ηθοποιοί. 

Σε τροχιά υλοποίησης μπαίνει πλέον η δημιουργία του νέου Δικαστικού Μεγάρου στον Πειραιά, καθώς υπεγράφη σήμερα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης το οριστικό συμβόλαιο για την ανέγερση και αγορά από το Ταμείο Χρηματοδοτήσεως Δικαστικών Κτιρίων (ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ.) του νέου Δικαστικού Μεγάρου του Πειραιά, συνολικού προϋπολογισμού 80,954 εκατ. ευρώ. Μια εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη για την οποία η Δημοτική Αρχή ήταν μέρος μιας κοινής προσπάθειας  μαζί με τον Δικαστικό-Δικηγορικό κόσμο της πόλης. 

Μαθητές και μαθήτριες, οικοδόμοι, εργάτες, σερβιτόροι, σουβλατζήδες, ιδιωτικοί υπάλληλοι, άνθρωποι απλοί, του καθημερινού μόχθου, συνθέτουν την ανθρωπογεωγραφία του καινούργιου βιβλίου του Λεωνίδα Καλλιβρετάκη «Το Πολυτεχνείο έξω από το Πολυτεχνείο. Οι αφανείς της εξέγερσης του 1973» ( Εκδόσεις Θεμέλιο, σελίδες 312, τιμή πάνω κάτω 20 ευρώ.)

Πενήντα χρόνια μετά την εξέγερση, το βιβλίο του Λ. Καλλιβρετάκη φέρνει στο προσκήνιο ανθρώπους που άφησαν σχολείο και δουλειές για να σταθούν δίπλα στους φοιτητές του υπό κατάληψη ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος και εξακολούθησαν ακόμα και μετά την εισβολή του τανκς να δίνουν τις μάχες τους άοπλοι απέναντι στις πάνοπλες δυνάμεις Ασφαλείας στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο.

Τάσος Σαραντής. Η πρώτη στην Ελλάδα δικαστική προσφυγή για το κλίμα και το περιβάλλον από νέους είναι γεγονός. Πέντε νέοι και νέες, ηλικίας 17-23 ετών, από τη Ραφήνα, προσέφυγαν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, ζητώντας προσωρινή δικαστική προστασία για τη σωτηρία του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.

Είναι εντυπωσιακό ότι την προσφυγή των νέων στήριξαν με πρόσθετη παρέμβαση, εκτός από περιβαλλοντικές οργανώσεις, και 101 πολίτες, ακόμη και οργανώσεις για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Η προσφυγή τους συζητήθηκε, την Παρασκευή, στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων).

Η ατμοσφαιρική ρύπανση που οφείλεται στη ναυτιλία, δολοφονεί 1500 ανθρώπους στην Ελλάδα κάθε χρόνο, ενώ ένα ελλιμενιζόμενο κρουαζιερόπλοιο εκπέμπει αιωρούμενα σωματίδια όσα 5.500 αυτοκίνητα...    ανά δευτερόλεπτο!

Τα στοιχεία -σοκ που παρουσιάστηκαν από τον ανώτατο σύμβουλο για τη ρύπανση και την κλιματική αλλαγή Kare Press-Kristensen, πρέπει να ενεργοποιήσουν τους φορείς και τους πολίτες του Πειραιά.

Τα ανησυχητικά στοιχεία αναφέρθηκαν στο Ευρωπαϊκό Επιστημονικό Συμπόσιο για την «Ατμοσφαιρική ρύπανση στον Πειραιά και στις Μεσογειακές πόλεις- λιμάνια», που πραγματοποιήθηκε στις 3 Νοεμβρίου στον Πειραϊκό Σύνδεσμο.

Κατερίνα Αργιμανάκη. Σπουδές, διδακτορικά, έρευνες, δημοσιεύσεις, βιβλία, διαλέξεις, συνέδρια, διακρίσεις, βραβεύσεις, διδασκαλίες: Με μια πρόχειρη ανάγνωση στο βιογραφικό του, κομπλάρεις – «κριντζάρεις», κατά τη νεανική αργκό, για την ανεπάρκειά σου. Στην όψη, παρ’ όλα αυτά, κάθε άλλο παρά θυμίζει κάποιον που «φλεξάρει», όπως συμβαίνει συχνά, όλη αυτή τη γνώση – ή την εξουσία που ενίοτε τη συνοδεύει. Αντιθέτως, μοιάζει με τον χαμογελαστό άγνωστο που θα σε χαιρετήσει στον δρόμο.

Σπύρος Μανουσέλης. Τι συμβαίνει όταν βραχυκυκλώνει το εγκεφαλικό μας κύκλωμα φόβου-βίας; Και γιατί η τυφλή ανθρώπινη βία είναι συνήθως γένους αρσενικού; Οι έρευνες των βιοψυχολογικών μηχανισμών της ανθρώπινης επιθετικότητας και των φόβων που μας προκαλεί προσφέρουν κάποιες πειστικές απαντήσεις τόσο για τα ενδογενή όσο και για τα εξωγενή αίτια της βίας και του φόβου. Ομως, ενώ αναμφίβολα υπάρχουν κάποια βιολογικά αίτια για τις πιο ακραίες επιθετικές και φοβικές συμπεριφορές μας, η κοινωνική εγκληματικότητα δεν οφείλεται αποκλειστικά ή, έστω, πρωτίστως σε βιολογικά αίτια.