Μια λοβοτομημένη κοινωνία δέχεται παθητικά και αδιαμαρτύρητα , δεκαετίες τώρα, αυτό τον βιασμό της καθημερινότητας της στις θεσμικές, πλέον, καταστροφές κάθε 17 Νοεμβρίου και κάθε 6 Δεκεμβρίου με τα προεόρτια και τα μεθεόρτια τους όπως και τους αναπόφευκτους εμπρησμούς του διαλυμένου κέντρου της Αθήνας όποτε οι επαγγελματίες συνδικαλιστές αποφασίσουν απεργία -διαδήλωση. Πρόκειται για εκατοντάδες διαδηλώσεις κάθε μέρα, δύο και τρεις φορές την ημέρα, οι οποίες παρά την μαχητικότητα και το εξ ορισμού (;) δίκιο τους, δεν κατάφεραν ούτε την χώρα να γλυτώσουν από την πτώχευση ούτε τους Έλληνες από την τρομαχτική ανεργία και την ανάλογη διαπόμπευση από τους εταίρους -συμμάχους ούτε την υποχρεωτική μετανάστευση που εξελίσσεται σε γάγγραινα ούτε τα κάπιταλ κοντρόλ να προλάβουν ή, έστω, να ακυρώσουν. 

Στη συζήτηση που έγινε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής για τον Προϋπολογισμό του 2019 (Π.2019), οι υπουργοί και οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ., όπως και ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της Ν.Δ., επιδόθηκαν σε μια γενική ρητορική αντιπαράθεση, λησμονώντας τα πεπραγμένα των κυβερνήσεών τους. Στον περιορισμένο χώρο του άρθρου αυτού, θα εξετάσουμε αυτά τα πεπραγμένα, συγκρίνοντας τις προβλέψεις του Π.2019 για το έτος 2019 (καταληκτικό έτος της πενταετίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ., αν εξαντλήσει την τετραετία) με τις πραγματοποιήσεις του Π.2014 για το έτος 2014 (καταληκτικό έτος της πενταετίας των κυβερνήσεων Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ) και τις πραγματοποιήσεις του Π.2014 σε σχέση με εκείνες του Π.2009 για το έτος 2009 (έτος πριν από τα Μνημόνια). Πριν, όμως, από τη σύγκριση αυτή, τρεις κρίσιμες παρατηρήσεις:

Αγαπημένοι φίλοι και φίλες,

Κορυφαίοι επιστήμονες μόλις προειδοποίησαν ότι έχουμε μόνο 12 χρόνια για να αποτρέψουμε την κλιματική καταστροφή -- 12 χρόνια!! 

Οι κυβερνήσεις του κόσμου συναντιούνται αυτές τις μέρες για να βρουν λύσεις, και η ΕΕ προτείνει ένα επείγον σχέδιο για ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Αλλά ο Τραμπ κι οι σύμμαχοί του θέλουν να το θάψουν. 

Η εκλογική νίκη του Μακρόν είχε χαιρετιστεί από καλοπροαίρετους πολίτες αλλά και από το βαθύ Ευρωπαϊκό κατεστημένο ως η πρώτη νίκη κατά της ακροδεξιάς επέλασης, που μετά τον Τραμπ και το Brexit απειλούσε να αλώσει και τη Γαλλική Δημοκρατία μέσω της Λε Πεν. Το ότι η οικονομική πολιτική που πρέσβευε ο Μακρόν είναι ακριβώς αυτή που αποτελεί το καύσιμο της αντιδραστικής ακροδεξιάς επέλασης, ή για να το πούμε πιο απλά, το ότι ο «τροφοδότης» της αντίδρασης θεωρείται ταυτόχρονα και ο σωτήρας από αυτήν, είναι ένα ζωντανό παράδοξο που εξηγεί και τις αντικρουόμενες απόψεις που εκφράζονται γύρω από τις δυναμικές κινητοποιήσεις των «Κίτρινων Γιλέκων» που δονούν το Παρίσι τις τελευταίες μέρες.

Η σκουπιδιάρα του δήμου, συνοδεία αστυνομικών, κυλούσε τόσο αργά στην άσφαλτο, σα να την έπαιρνε το ανεπαίσθητο ρεύμα του λιμανιού. Μια γύφτισσα έκλαιγε. Οι άλλοι όλοι κοίταζαν, συνηθισμένοι στον κατατρεγμό, καταταγμένοι από τη μέρα που γεννήθηκαν, απ’ τη μήτρα που βγήκαν σε ένα ασήμαντο και διόλου ηρωικό περιθώριο. Κάτι συρρικνωμένοι άνθρωποι, όλοι τους μελαψοί, άλλοι απ’ τα Λιόσα, άλλοι απ’ το Μπαγκλαντές παρακολουθούσαν τους υπαλλήλους να τους παίρνουν το μίζερο εμπόρευμα και να το πετούν στο μύλο της σκουπιδιάρας. Βασιλικοί και Καμπανούλες, Λειριά του Κόκορα, σύρματα και σπογγοπετσέτες, πλεξούδες σκόρδα — όλα μέσα.

Στην επιστολή του προς τον πρωθυπουργό ο γενικός γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας, Κούμι Ναϊντού αν και τονίζει την «συγκλονιστική αλληλεγγύη που έχουν επιδείξει οι κάτοικοι των νησιών μέσα σε δύσκολες συνθήκες», αναγνωρίζοντας την «υπερβολική επιβάρυνση» της Ελλάδας ως χώρα πρώτης υποδοχής, στη συνέχεια περιγράφει ως «απελπιστική» την κατάσταση που ο ίδιος διαπίστωσε κατά την επίσκεψή του, καθώς και μέσα από την εικόνα που αποκόμισε μετά από πλήθος συναντήσεων με άλλες οργανώσεις και ακτιβιστές.