Ο θάνατος του Κωνσταντίνου Κατσίφα εγείρει μια σειρά εύλογων ερωτημάτων: Σκοτώθηκε εσκεμμένα ενώ θα μπορούσε να συλληφθεί; Γιατί η αλβανική αστυνομία εξάντλησε όλη της την αυστηρότητα απέναντι σε έναν ένοπλο Βορειοηπειρώτη, ενώ δεν επιδεικνύει την ίδια αυστηρότητα στους χιλιάδες ένοπλους χασισοκαλλιεργητές; Συνδέεται το περιστατικό ή όχι με τη χρήση εθνικών συμβόλων; Είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, ή αποτελεί συνέχεια μιας μακρόχρονης επεμβατικής βίας της αλβανικής αστυνομίας στη Βόρειο Ήπειρο; Γιατί άραγε το περιστατικό από «ασυνήθιστη κατάσταση» χαρακτηρίστηκε έπειτα «μια υπόθεση ρουτίνας» αμερικανικού τύπου;

Το μουσείο ψευδαισθήσεων άνοιξε τον Οκτώβριο του 2018 στην Νέα Υόρκη. Μέσα του κρύβονται δεκάδες κατασκευές που προκαλούν το μυαλό στον κόσμο των ψευδαισθήσεων. Πρόκειται για μια σύγχρονη μόδα που ήρθε πρόσφατα και στην Ελλάδα

( Ερμού 119 (είσοδος απο Άστιγγος 12), 10555 Μοναστηράκι-Αθήνα, T. 2103238065 | Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. ) 

με τις ψευδαισθήσεις να έχουν πάρει το μυαλό μικρών και μεγάλων.

Το πρώτο μουσείο ψευδαισθήσεων στο Μοναστηράκι  

"Ήρθες, ήρθες, εφάνης, με σουραύλι να υφάνεις…"

[…] Ήρθες, ήρθες, εφάνης, σιγοτραγουδώ, με σουράβλι να υφάνεις· χωρίς κομπολογάκι λαϊκός, χωρίς μπεγλέρι μάγκας. Αυτοφυής, ευφυής, αυτοδίδακτος. Εκλεκτικός, προκλητικός, υπερήφανος. Με τη διαρκή αποστροφή. Τόλμησε ποτέ άλλος να πει όχι στους χειροκροτητές του; Να επιβάλει το μέτρο και τον τόνο στο κοινό του; Να πάρει την ευθύνη κλείνοντας πίσω του την πόρτα; Και πόσοι άλλοι συνομίλησαν ως αντιεξουσιαστές με την εξουσία; Και πόσοι συνέφαγαν με τους πολιτικούς πληρώνοντας οι ίδιοι το τραπέζι;

Πριν από λίγες μέρες έκανε τον γύρο του κόσμου μια ευχάριστη είδηση στον χώρο της Ιατρικής. Πρόκειται για μια νέα τεχνική έγκαιρης πρόβλεψης του εμφράγματος. Με τη μέθοδο αυτή αναλύονται οι εικόνες των αξονικών τομογραφιών της καρδιάς και εντοπίζονται κάποιοι από τους ασθενείς που κινδυνεύουν με έμφραγμα, ακόμη και αρκετά χρόνια προτού αυτό συμβεί. Επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας είναι ο καθηγητής Καρδιαγγειακής Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Χαράλαμπος Αντωνιάδης, και το έργο της ήρθε στη δημοσιότητα με τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet».

Όλα άρχισαν όταν ο παράταιρος εταίρος της κυβέρνησης έβγαζε τα προεκλογικά σποτάκια με το σπασμένο αριστερό χέρι του «μικρού Αλέξη» και ο ΣΥΡΙΖΑ ένιωθε πως η έφοδος στην εξουσία περνούσε υποχρεωτικά από τις ράγες του τρένου που οδηγούσε ένας ακροδεξιός μηχανοδηγός. Στην αρχή, λίγοι κατάλαβαν ότι ο εναγκαλισμός των δύο αρχηγών θα μπορούσε να εκθέσει ανεπανόρθωτα την «πρώτη φορά Αριστερά». Η Βουλή ωστόσο ήταν το πραγματικό πεδίο της δοκιμασίας.

Την κορυφαία διάκριση για εταιρείες start-up που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας απέσπασε μία ελληνική εταιρεία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

H βράβευση πραγματοποιήθηκε από το European Institute of Innovation & Technology (EIT Health), στο πλαίσιο της διοργάνωσης των Innostars Awards, όπου τα κριτήρια αξιολόγησης ήταν η τεχνολογία, η καινοτομία καθώς και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες.

Επιστολή προς τον Έλληνα πρωθυπουργό απηύθυνε ο γενικός διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace, Νίκος Χαραλαμπίδης, με αφορμή την επικείμενη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τους Προέδρους της Αιγύπτου και της Κύπρου.  

Ο επικεφαλής του ελληνικού παραρτήματος της οικολογικής οργάνωσης, επισυνάπτοντας στην επιστολή του και τη χθεσινή έκθεση της Διεπιστημονικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή, καλεί τον Έλληνα πρωθυπουργό να αναλάβει πρωτοβουλία για την προστασία της Μεσογείου και των λαών της από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

Αυτό που κάνει την τραγωδία να διαφέρει από την παγιωμένη κατάθλιψη είναι η προσδοκία της κάθαρσης. Αυτή η προσδοκία είναι σήμερα απούσα στη χώρα. Από τη στιγμή που η πρώτη αριστερή κυβέρνηση ενσωματώθηκε εν μιά νυκτί στο Μνημονιακό Τόξο ξεκίνησε η διαδικασία της παράδοσης της μεγάλης πλειοψηφίας, ακόμα και συντηρητικών πολιτών, στην ψυχολογία του εγκλωβισμού σε σκοτεινό λαβύρινθο αδιεξόδων. Το αποτέλεσμα είναι να ζούμε, πλέον, σε μια Ελλάδα χαμηλών προσδοκιών.

Πώς το Ερωτηματολόγιο του Προυστ αποκαλύπτει τους ανθρώπους πίσω απ’ την ψυχική ασθένεια.

Το «Είναι καλός ο κόσμος;» (εκδ. Αρμός) είναι απ’ τα πιο δυνατά κι ενδιαφέροντα βιβλία που διάβασα φέτος. Έχει υπότιτλο «Απαντήσεις για το νόημα της ζωής μέσα σε μια ψυχιατρική κλινική» και αποτελείται από πολλές, μικρές αλλά ζουμερές συνεντεύξεις με ασθενείς.

Δεν αναφέρονται τα ονόματά τους, όμως στην αρχή κάθε σειράς ερωταπαντήσεων μαθαίνουμε το φύλο, την ηλικία και την ασθένεια του καθενός και της καθεμιάς που απάντησε. Έχουμε συνηθίσει το Ερωτηματολόγιο του Προυστ να το απαντούν «επώνυμοι», όμως εδώ οι απαντήσεις έρχονται πιο αβίαστα, χωρίς το φόβο τσαλακώματος της εικόνας. Και είναι συχνά συγκλονιστικές. (Με την άδεια της συγγραφέα παρουσιάζουμε παρακάτω τέσσερις απ’ αυτές, εμβόλιμες στη συνέντευξη που της πήρα.)

Γιατί κανείς δεν μιλάει για εκείνον που μπήκε μπροστά για να σταματήσει την βαρβαρότητα;

Αν κάποιος διαβάσει πρώτα τα σχόλια και τους αφορισμούς στα social media και μετά δει το video από την ληστεία της Παρασκευής, αναρωτιέται αν πρόκειται για το ίδιο υλικό με αυτό στο οποίο αναφέρονται οι υπόλοιποι.

Γιατί όταν έχεις διαβάσει για οργισμένο πλήθος που ξυλοκοπεί μέχρι θανάτου έναν ανυπεράσπιστο άνθρωπο και κυρίως για την αδράνεια όσων παρακολουθούσαν, απορείς που κανείς δεν είδε εκείνο τον άνθρωπο με το λευκό πουκάμισο και την κοτσίδα. Που αμέσως μόλις το θύμα βγαίνει έρποντας από τη βιτρίνα, μπαίνει μπροστά, σηκώνει τα χέρια και σταματάει την επίθεση. Μάλιστα στη συνέχεια φαίνεται να λογομαχεί και με τον καταστηματάρχη, ενώ κανείς δεν συνεχίζει τον ξυλοδαρμό.