Το παιδί ένιωθε λύκος. Βγήκε στην ταράτσα γυμνός κι άρχισε να ουρλιάζει. Ένα φεγγάρι ολόγιομο στον ουρανό. Χλωμό φεγγάρι. Η κυρία Κούλα, χήρα παπά θεοβλαμμένη, τι άλλο της είχε μείνει της γυναίκας να πιαστεί; Εβλεπε τις ειδήσεις στην τηλεόραση. Κλέφτες υπουργοί, λαμογιές δικαστικών, εφοριακοί με άγνωστο πόθεν έσχες, παπαδαριό χλιδάτο, τίποτα όρθιο. «Θα μας κάψει ο Θεός. Σόδομα και Γόμορρα γινήκαμε, ούτε δέκα τίμιοι άνθρωποι σε αυτό τον τόπο», είπε.  

Δώδεκα πρόσωπα νουάρ γραφής μας χαρίζουν ιστορίες αστυνομικής πνοής, με δύσθυμη, ειρωνική, περιπλανητική, πολιτική ή υπερβατική διάθεση. Δώδεκα διηγήματα που μετεωρίζονται από την αγωνία της πλοκής στην αγωνία της ύπαρξης, από το σκοτεινό απόθεμα του ήρωα στο σκοτεινό απόθεμα της τρέχουσας πραγματικότητας.                                                                                                                          Μισέλ Φάις

To φεγγάρι ήταν στη χάση του. Ξεμύτισε από την κορυφογραμμή, σηκώθηκε αργά στο στερέωμα και το παράξενα σχηματισμένο μάτι του κοίταζε ένα κορίτσι που στεκόταν όρθιο στην αμμουδιά του «Blue» και ρομαντζάριζε. Επικοινωνούν αυτοί οι δύο, σκέφτηκε ο άντρας στο ακρινό τραπέζι. Δεν είχε έρθει στην παραλιακή για το κορίτσι, ο μυστικός της Εισαγγελίας είχε έρθει για τα αγόρι της, το γκαρσόνι που του έφερε το διπλό ουίσκι του με ένα παγάκι.

Οι αυλές συνόρευαν. Στα τρία του, ο Σωτήρης ακουμπούσε τον γειτονικό τοίχο και ενθουσιαζόταν με τα σημάδια που άφηναν οι παλάμες του πάνω στη λευκή επιφάνεια. Λίγο αργότερα άρχισε να σχεδιάζει λέξεις με το δάχτυλό του στο ίδιο σημείο, στον πρώτο του φανταστικό πίνακα. Οταν έκλεισε τα δώδεκα, ο Τάσος είχε περάσει τα εξήντα δύο. Παρά τον μισό αιώνα που τους χώριζε (ή μήπως εξαιτίας του;), αναπτύχθηκε ένας ιδιαίτερος δεσμός μεταξύ τους. Συχνά κατέβαιναν στο λιμάνι για να ψαρέψουν μαζί.

Με μια μπάλα στα πόδια για μια καλύτερη ζωή. Ο Γρηγόρης, ο Λευτέρης, ο Βλαδίμηρος, η Αγγελική, η Γαβριέλα-Αρετή, ο Χρήστος και ο έτερος Λευτέρης της αποστολής πετούν για την Ουαλία και για το 17ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων, στο οποίο θα συμμετάσχει, για δέκατη τρίτη συνεχή χρονιά, και η δική μας ομάδα, η Εθνική Αστέγων. Εκεί θα αναδείξουν τα ταλέντα τους, θα παίξουν, θα συναντηθούν με άλλους πολιτισμούς από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης (συνολικά συμμετέχουν 64 ομάδες από περισσότερες από 50 χώρες), μα κυρίως θα πάρουν δύναμη και ελπίδα στον μεγάλο αγώνα που καταβάλουν για μια καλύτερη ζωή. 

Εάν η Lamda Development ήθελε να προχωρήσει το έργο θα είχε ξεκινήσει εργασίες από το 2016, όπως έκαναν Cosco και Frapport. Tο μόνο που την ενδιαφέρει είναι να βρει ενοικιαστή για να χτίσει μόνο το καζίνο, ή να διεκδικήσει αποζημιώσεις, είπε ο Νίκος Μπελαβίλας μιλώντας Στο Κόκκινο και τον Νίκο Σβέρκο.
Δεν είναι σημερινές οι θέσεις που διατύπωσε η Lamda Development για το Ελληνικό, είναι συνεχείς, είπε ο κ. Μπελαβίλας, «όλη η διαδικασία της διαπραγμάτευσης έβγαζε αυτό το χαρακτηριστικό: η κυβέρνηση επιτάχυνε, από το 2016. Και με το που ενέκρινε κάποια πράξη, οι επενδυτές καθυστερούσαν να υποβάλουν την επόμενη φάση των μελετών.

Μάλλον θα κομίζαμε γλαύκας εις Αθήνας, αν επισημαίναμε ότι μία από τις μεγάλες παθογένειες της Ελλάδας είναι η έλλειψη υψηλής στρατηγικής. Η έλλειψη αυτή εδράζεται πάνω σε μια διάχυτη στην κοινωνία φαταλιστική άποψη περί ανύπαρκτης, "τελειωμένης", Ελλάδας και αυτή με τη σειρά της στηρίζεται πάνω σε μια άτυπη αντίληψη περί "τέλους της Ιστορίας", που κυριαρχεί στις ελληνικές ελίτ. Δηλαδή στην πίστη ότι τα έθνη έχουν παρακμάσει ως διεθνοπολιτικά υποκείμενα και ότι πλέον ο έλεγχος στο παγκόσμιο σύστημα ασκείται και θα ασκείται από τις απρόσωπες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης ή από μεταεθνικά γεωπολιτικά σχήματα όπως είναι η ΕΕ.

Η 2η από τις 12 καλοκαιρινές νουάρ ιστορίες, επιμέλεια Μισέλ Φάις στην ΕτΣ.

Πόρτες ασφαλείας: το πιο σύντομο ανέκδοτο. Το τρέμουλο στα χέρια μου δεν ελέγχεται, αλλά δεν μου πήρε ούτε δύο λεπτά να την ανοίξω. Το αυγουστιάτικο φεγγάρι έλουζε το σαλόνι μ’ ένα γλυκό ασημένιο φως. Πήγα ολόισια στο έπιπλο με τα ποτά. Αρπαξα στην τύχη ένα μπουκάλι και το έφερα στο στόμα. Η κάψα του αλκοόλ με γαλήνεψε. Πιο ήρεμος, γέμισα ένα ποτήρι.

Στη Μεταμόρφωση του Φραντς Κάφκα, ο κεντρικός ήρωας ξυπνάει ένα πρωί μεταμορφωμένος σε έντομο. Θέλοντας να περιγράψει τις αγωνίες, τις ενοχές και την αλλοτρίωση του σύγχρονου ανθρώπου, ο συγγραφέας μεταμορφώνει έναν άνθρωπο κουρασμένο από τη ζωή και την καθημερινότητά του, εξαντλημένο από τα χρέη που έχει φορτωθεί εξαιτίας της οικογένειας του, σε μια μορφή που σταδιακά απομακρύνεται από τον κόσμο των ανθρώπων. Κυκλοφόρησε το 1915 και αποτελεί κατά τους βιβλιοκριτικούς ένα διαχρονικό mustread.

«Ακόμα και αν η Ευρώπη βρει τον δρόμο της στην παγκόσμια αναδιάταξη δυνάμεων που γίνεται, η Ελλάδα μπορεί να μείνει στάσιμη σε χαμηλές θέσεις της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής ιεραρχίας». Αυτό είναι, σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Παντείου Πανεπιστημίου Γιάννη Βούλγαρη, το νέο «εθνικό ζήτημα» του 21ου αιώνα, το οποίο, για να αντιμετωπιστεί, υποστηρίζει ότι χρειάζεται «ο πεσιμισμός της σκέψης να οδηγήσει στην αισιοδοξία της βούλησης». Το νέο του βιβλίο «Ελλάδα: μια χώρα παραδόξως νεωτερική» (εκδόσεις Πόλις) ήταν η αφορμή για τη συνέντευξη που παραχώρησε στον Δημήτρη Κουκλουμπέρη

Με το Χρυσό Λέοντα τιμήθηκε το περίπτερο της Λιθουανίας στην Μπιενάλε Βενετίας πετυχαίνοντας με το έργο «Ήλιος και Θάλασσα», να ξεχωρίσει ως έργο αφύπνισης για την οικολογική καταστροφή του πλανήτη.   

Σύμφωνα με το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής της Μπιενάλε, υπό τον διευθυντή της Πάολο Μπαράτα και την πρόεδρό της Στέφανι Ρόζενταλ, το πρώτο βραβείο δόθηκε στο λιθουανικό περίπτερο, με το έργο – περφόρμανς «Ήλιος και Θάλασσα» (Sun & Sea (Marina), για το πνεύμα πειραματισμού που αποπνέει, με την ευρηματική χρήση μιας μπρεχτικής όπερας, με διαδραστικό τρόπο και χρησιμοποιώντας εθελοντές για να ενσαρκώσουν τις μορφές καθημερινών προσώπων.