Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι στην έκθεση της ΕΕ για την Τουρκία και ο Ερντογάν προχώρησε για άλλη μια φορά σε απανωτές προκλήσεις κατά της Κύπρου. Προκλήσεις που παραβιάζουν την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και παραλλήλως τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την Κύπρο.

Προφανώς σε μια προσπάθεια να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις στα Κατεχόμενα, η Τουρκία αποφάσισε την Τρίτη το “άνοιγμα των Βαρωσίων”, επεκτείνοντας την άδεια εισόδου στο παραλιακό μέτωπο της περιοχής. Μια απόφαση, η οποία φέρνει πιο κοντά τα σχέδιά του Ερντογάν για εποικισμό της Αμμοχώστου και έχει προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο σημερινός Πρόεδρος της ισχυρότερης χώρας του κόσμου είναι διατεθειμένος να πει φρικτά ψέματα και να διαστρεβλώσει πλήρως την πραγματικότητα. Προσοχή: όχι να δώσει μια άλλη εκδοχή –έστω αδύναμη– της αλήθειας, όπως συχνά κάνουν οι πολιτικοί, αλλά να πει ότι είναι νύχτα ενώ έξω ο ήλιος λαμποκοπάει.  

Όσα συμβαίνουν αυτό το διάστημα κατά την προεκλογική περίοδο των ΗΠΑ δεν έχουν προηγούμενο. Όχι ότι δεν υπήρξαν ξανά στο παρελθόν περίοδοι ηθικής κατάπτωσης της πολιτικής ζωής και έκπτωσης του επιπέδου του δημόσιου διαλόγου, όπως αυτό αποδείχτηκε καταφανώς και στο πρόσφατο ντιμπέιτ των δύο υποψηφίων για την θέση του Προέδρου. Υπήρξαν, μόνο που ποτέ δεν υπήρχε πολιτικός επιπέδου Τραμπ.

Αυτό το βλέμμα το θλιμμένο

Πόση αλήθεια έχει δει

Και πόσο αίμα έχει αντέξει

Μέχρι τη στεριά να βρει

Μια κριτική επισκόπηση του "Σχεδίου Ανάπτυξης για την Ελληνική Οικονομία" (της λεγόμενης "Έκθεσης Πισσαρίδη") δημοσιεύει σε μορφή e-paper στο πλαίσιο της θεματικής Οικονομία-Παραγωγή-Βιώσιμη Ανάπτυξη το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς. 

 Η ενδιάμεση “Έκθεση Πισσαρίδη” δόθηκε στη δημοσιότητα εν μέσω καλοκαιρινής περιόδου προκειμένου να αποτελέσει, υποτίθεται, αντικείμενο δημοσίου διαλόγου, ώστε η τελική εκδοχή της να γίνει η βάση του επικαιροποιημένου αναπτυξιακού σχεδίου της χώρας, αλλά και ο οδικός χάρτης για την αξιοποίηση των πόρων που αναμένει η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης και την αποτροπή της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που επαπειλείται λόγω της πανδημίας.

Στα άκρα με προσωπικές επιθέσεις στον Εμμανουέλ Μακρόν, έφθασε η Άγκυρα μετά τις δηλώσεις αλληλεγγύης του Γάλλου Προέδρου στην Ελλάδα, καθώς και για την ανάγκη να λάβει η ΕΕ ξεκάθαρη θέση έναντι της τουρκικής προκλητικότητας στην ανατολική Μεσόγειο.

Ο Γάλλος Πρόεδρος σε δηλώσεις του στο περιθώριο της Ευρωμεσογειακής Διάσκεψης που πραγματοποιείται στην Κορσική, ξεκαθάρισε ότι «η Ευρώπη δεν δέχεται μονομερείς κινήσεις, όπως το μνημόνιο που υπέγραψε η Τουρκία με τη Λιβύη, παραβιάζοντας τα θαλάσσια δικαιώματα της Ελλάδας.

Χριστίνα Γαλανοπούλου: ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ με τους γκέι στο δωμάτιο, ειδικά στην Ελλάδα. Η συμπεριφορά ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας ακολουθεί συγκεκριμένο τρίπτυχο προσέγγισης – αντιμετώπισής τους: α) ομοφοβική περιφρόνηση και χυδαία αστεία να ξορκίζουν τον macho τρόμο, β) υστερική αγάπη και γλείψιμο στην προσπάθεια να γίνει κάποιος αρεστός στους γκέι φίλους της παρέας, ακριβώς για να μην τον πουν ομοφοβικό ή για να κερδίσει το παράσημο της «αδερφομάνας» ή του προοδευτικού, γ) επιχείρηση «συνετισμού» του γκέι – μια παραληρηματική χριστομάθεια τύπου «έλα στα συγκαλά σου, βρε παιδί μου, θα δεις ότι θα σου περάσει».

Χρήστος Παρίδης: Αυτή είναι με λίγα λόγια η ζωή του έλληνα αρχιτέκτονα που διαμόρφωσε αριστοτεχνικά τον περιβάλλοντα χώρο του ομφαλού της Αθήνας. Σαν σήμερα το 1968 πεθαίνει στην Αθήνα.

'Ισως σήμερα να μας φαίνεται αναπόσπαστο μέρος του ιερού λόφου της Ακρόπολης και να έχει γίνει με τα χρόνια ταυτόσημο της φυσιογνωμίας και της μορφολογίας της πόλης των Αθηνών, αλλά, αν οφείλουμε σε κάποιον τη -σχεδόν- ιδιοφυή διαμόρφωση και χάραξη οδών πρόσβασης των πεζών, τους σπειροειδείς διαδρόμους που οδηγούν στο σημαντικότερο μνημείο της ελληνικής αρχαιότητας, δεν είναι άλλος από τον εμπνευσμένο εικαστικό-αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη.  

Μαρία Κατσουνάκη: Συναντηθήκαμε την παραμονή της ημέρας που η Αγία Σοφία θα λειτουργούσε επίσημα ως τέμενος. Καθόλου καλή μέρα, ειδικά για έναν άνθρωπο που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, το 1937, έζησε εκεί περίπου 30 χρόνια με εξαίρεση το διάστημα των πανεπιστημιακών σπουδών του στην Αυστρία και δεν σταμάτησε ποτέ να την επισκέπτεται έως πρόσφατα. Αλλά τώρα πια, ο Πέτρος Μάρκαρης, νιώθει ρήγμα μέσα του αγεφύρωτο: «Η επιστροφή της Αγίας Σοφίας στην οθωμανική περίοδο είναι ένα μεγάλο χτύπημα. Οταν το άκουσα έγινα κουρέλι. Οχι πολιτικά. Ως καταγωγή και σχέση με την αυτήν την πόλη. Νιώθω ότι δεν είναι δική μου πόλη πια, σε βαθμό που είπα στην κόρη μου ότι δεν θα ξαναπάω. Δεν είναι ούτε φανατισμός, ούτε θρησκοληψία. Είναι σαν να έσκαψε κάποιος και να ξήλωσε τις ρίζες μου».

Της Χρυσούλας Κυριακοπούλου: Τα τελευταία χρόνια, ο Πειραιάς έχει μπει για τα καλά στην τροχιά της ανεβασμένης εγχώριας bartending σκηνής. Ανάμεσα στα καφέ, τα παραδοσιακά μεζεδοπωλεία και τα γνωστά εστιατόρια, έχουν προστεθεί bars που επενδύουν στη δυναμική της μπάρας τους, απόλυτα συντονισμένα με την άνθηση των αλκοολούχων (και μη) μείξεων και την εξέλιξη των cocktails. Ειδικά φέτος, ο Πειραιάς έχει μετατραπεί σε δημοφιλές νυχτερινό spot, με παλιότερα και νεό­τερα στέκια να συνθέτουν ένα απόλυτα καλοκαιρινό σκηνικό, που μας ταξιδεύει με εικόνες, αλλά και με γεύσεις. Το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας προσφέρεται πλέον για νυχτερινές βόλτες κόντρα στα συνηθισμένα... Πάμε, λοιπόν, για summer cocktail hopping στον Πειραιά, ένα από τα ιδανικότερα μέρη για δροσιστικές αποδράσεις! 

Του Γιώργου Ψωμιάδη. Όταν τους βλέπεις, νιώθεις ξανά παιδί. Φοράς κοντό παντελόνι, σκουπίζεις τα ματωμένα γόνατα και ονειρεύεσαι ξανά τα πρότυπα του μπάσκετ που εμφανίζονταν μπροστά σου πριν κοιμηθείς. Γι' αυτούς, όμως, η αίσθηση δεν έφυγε ποτέ. Μόλις πέσει ο ήλιος καταφθάνουν, πιστοί στους άγραφους νόμους και τα ασαφή ωράρια του παιχνιδιού.

Σε ένα γηπεδάκι της Νέας Ιωνίας, δίπλα στην Ευαγγελίστρια, μια παρέα διαφορετικών ηλικιών στήνει εδώ και χρόνια τα δικά της ματσάκια. Μια μπάλα μπάσκετ –με ή χωρίς «καρούμπαλο»‒, ένα ζευγάρι παπούτσια κι ένα μπουκάλι νερό για να σβήσουν τη δίψα τους από την κάψα του καλοκαιριού αρκούν. Όλα τα άλλα έρχονται με το πρώτο σουτ και κρατούν μέχρι τη στιγμή που, κουρασμένοι πια, θα δουν τους προβολείς του γηπέδου να ανάβουν.