Από την άλλη, υπάρχουν και κάποια μονοπάτια που μάλλον παραείναι κλασικά για τα γούστα μας. Πραγματικά, έχουμε βαρεθεί τα κλασικά αφιερώματα για τα Friends που αναπαράγουν το ίδιο μείγμα πληροφοριών, γνώσεων, εικόνων και ήχων ξανά και ξανά μέχρι να ξεζουμιστεί πλήρως η νοσταλγική οικειότητά μας προς την σειρά. Μαζί μ’ αυτά, έχουμε βαρεθεί και την παραφιλολογία των τελευταίων 15 χρόνων για την πιθανή επιστροφή της σειράς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να δούμε ακόμα κι αν ακόμα περνάμε τα σαββατοκύριακά μας βλέποντας Φιλαράκια στην τηλεόραση (έστω κι αν είναι πια στο Netflix αντί για το Star). Παρόλα αυτά, επειδή παράλληλα δεν είχαμε και τον απαραίτητο συνδυασμό όρεξης/χρόνου ώστε να ασχοληθούμε επισταμένα με μια πιο επεξεργασμένη ανάλυση της τηλεοπτικής κι ευρύτερα πολιτισμικής κληρονομιάς των Friends, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι ενδιάμεσο.

Όταν προβάλλονταν τα Φιλαράκια στην ελληνική τηλεόραση, λοιπόν, η ντόπια συλλογική πολιτισμική συνείδηση είχε μοιραία μια περιορισμένη αντίληψη για το αμερικάνικο τηλεοπτικό πεδίο. Όχι ότι έλειπαν εντελώς τα αμερικάνικα τηλεοπτικά προϊόντα από την ελληνική tv των 90s (είχαμε μπόλικα πραματάκια που ξέρετε πολύ καλά ποια ήταν). Αν έλειπε κάτι, όμως, ήταν μια συνεκτική αφήγηση για την ίδια την αμερικάνικη tv, κάτι που να τοποθετεί αυτά που βλέπουμε σε ένα context. Για παράδειγμα, πώς να καταλάβεις το περιβάλλον όπου έσκασαν τα Φιλαράκια αν δεν ξέρεις τι είναι το Seinfeld; Πώς να εκτιμήσεις φουλ την Buffy αν δεν μπορείς να πιάσεις το πόσες καινοτομίες έφερε; Πώς να απομυθοποιήσεις τα ετοιματζίδικα αστυνομικά procedurals αν δεν ξέρεις ότι υπήρξε κι ένα Twin Peaks ή ένα Homicide;

Θα μπορούσαμε να τα ξέρουμε όλα αυτά το 1995; Δύσκολο, θα έπρεπε αφενός να ήμασταν ήδη μύστες σειράκηδες σε μια περίοδο που δεν είχε αναπτυχθεί ακόμα το σπορ κι αφετέρου να μην πηγαίναμε ακόμα δημοτικό. Σήμερα όμως, που έχουμε αφιερώσει ήδη ένα ανησυχητικά μεγάλο μέρος της ενήλικης ζωής μας σε λιώσιμο σειρών από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, είμαστε σε θέση να διακρίνουμε πολλά περισσότερα πράγματα στα Φιλαράκια απ’ ό,τι τότε. Πέρα από το να κατανοούμε πιο σφαιρικά το context του sitcom χιούμορ τότε (κι άρα ποιες πλευρές του έχουν γεράσει άσχημα σήμερα), βλέπουμε με διαφορετικό μάτι κάτι ακόμα: τις guest εμφανίσεις. Πάντα ήταν ένα από τα αγαπημένα πράγματα (και) του ελληνικού fandom, αλλά αναμενόμενα το επίκεντρό του ήταν τα ονόματα που ήταν μεγάλα ήδη από τότε. Ο George Clooney, ο Bruce Willis, o Brad Pitt, ο Robin Williams, η Christina Applegate, η Reese Witherspoon, o Alec Baldwin, η Brooke Shields, ο Ben Stiller, ο Billy Crystal, o Charlie Sheen, o Danny DeVito, η Julia Roberts, o Sean Penn, η Susan Sarandon, τα γνωστά.

Πατώντας  luben.tv   θα σας εμφανιστεί το άρθρο