«Βρίσκομαι εδώ αποκλειστικά χάρη σε όσα έχουν κατορθώσει οι μαθητές μου» δήλωσε ο Πίτερ Ταμπίτσι, κατά την παραλαβή του βραβείου του.«Αυτό το βραβείο τους δίνει μια ευκαιρία. Λέει στον κόσμο ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα».
Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση που εξέδωσαν οι διοργανωτές, ο Κενυάτης καθηγητής αφιερώνει το 80% του μισθού του μηνιαίως στο να προσφέρει βοήθεια στους φτωχότερους μαθητές του.
«Η αφοσίωσή του, η εργασία του και η πίστη του στο ταλέντο των μαθητών του επέτρεψε στο σχολείο του, σε μια απομακρυσμένη αγροτική περιοχή με ελάχιστους πόρους, να τιμηθεί με το βραβείο του καλύτερου σχολείου στους διεθνείς διαγωνισμούς επιστημών μεταξύ σχολείων» τονίζεται στην ανακοίνωση.
Κατά τη διάρκεια της τελετής, προβλήθηκε κι ένα βίντεο με τον πρόεδρο της Κένυας Ουχούρου Κενυάτα που συνεχάρη τον 36χρονο καθηγητή.
«Η ιστορία σας είναι εκείνη της Αφρικής, μια νέα ήπειρος γεμάτη από ταλέντο» υπογράμμισε ο Κενυάτης πρόεδρος.
Τον διαγωνισμό διοργάνωσε το ίδρυμα Varkey, που εδρεύει στο Ντουμπάι.
Σ.Δ: Όταν κάποτε με το καλό ανακηρυχθεί καλύτερος εκπαιδευτικός του κόσμου κάποιος συμπατριώτης μας - κάτι που το ευχόμαστε ολοψύχως- θα θέλαμε πολύ αυτό να είναι αποτέλεσμα μιας συνολικής προσπάθειας της κοινωνίας και του υπουργείου Παιδείας που εξ αιτίας συγκεκριμένων σχεδίων του και ενεργειών του θα ανεβαίνει ο πήχης σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης στην χώρα μας. Αυτό βεβαίως μοιάζει σαν όνειρο θερινής νυχτός για όσους έχουν την άποψη ότι η ελληνική παιδεία δεκαετίες τώρα παλινοδρομεί ανάμεσα στο κακό και στο μέτριο. Είναι αυτοί που έχουν την επίγνωση ότι παρόλο αυτά τα δυσμενή, υπάρχουν εκπαιδευτικοί που ξεφεύγουν απ'αυτόν τον κανόνα. Και είναι αυτοί οι εργατικοί συνάνθρωποί μας που το κατορθώνουν παλεύοντας μέρα και νύχτα για να ανοίξουν μονοπάτια που ελίσσονται με ευαισθησία, με γνώση και με ευφυία ανάμεσα στα αδιεξοδα του απαξιωμένου σχολείου. Αυτού που φτιάχνουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις που τις επιλέγουμε να κυβερνούν τον τόπο εδώ και δεκαετίες. Κατά κοινή ομολογία, αυτών των δασκάλων τα σπάνια δώρα είναι που οδηγούν τους μαθητές τους στις κορυφές τους, εκεί όπου λάμπουν όχι μόνο για τους εαυτούς τους και τους συμμαθητές τους, αλλά μεγαλώνοντας, κατά κανόνα και για την ευρύτερη κοινότητά τους.