Πρόκειται για μία πρωτότυπη εκδοχή της ποίησης που με τον τρόπο της διατρέχει τις χώρες της εκλεκτής μας ποίησης, αντλεί απ'αυτήν, την διαβάζει προφίλ, ανφάς, ανάποδα και στο αρνητικό της, από μακριά κι από κοντά, την προχωράει παραπέρα, παραμέσα. Με έντονο όμως προσωπικό ύφος και βλέμμα ταιριαστό μ'αυτό. Και με υπέροχες λέξεις που αντηχούν σε μυστικές σπηλιές της Μεσογείου, λέξεις διαμάντια χαμένα στα βάθη των αιώνων, και που αίφνης αστράφτουν σε στίχους δακτυλίδια της ζωής του όλης. Και της ζωής μας.

Ότι μας αρέσουν πολύ κομμάτια κι αποσπάσματα των Σύσσσημων είναι σίγουρο πια, γιατί περάσαμε από σαράντα κύματα και σαράντα κόσκινα μέχρι να μας κερδίσουν. Σίγουρα και δεν πρόκειται για εύκολα βιβλία. Είναι απ'αυτά που δυστυχωευτυχώς σου ζητούν να τα έχεις για καιρό στο κομοδίνο σου, που απαιτούν να τα ψάξεις με πείσμα και υπομονή, να τα απαγγείλεις τις μικρές ώρες που σε κυριεύει ταξιδιάρικη διάθεση, απ'αυτά όμως που στο τέλος σε αποζημιώνουν και με το παραπάνω. Γι'αυτό αξίζει ο κόπος.... νομίζω.

Από το δεύτερο αυτό βιβλίο, σελίδες 167, που τυπώθηκε σε 390 αντίτυπα, όλα υπογεγραμμένα από τον ποιητή, θα αναρτούμε που και που κάποια αποσπάσματα και όποιος ξεδιψάει/μεθάει ας ακολουθεί. Οι υπόλοιποι, που έχουν άλλα αγαπητά τεριρέμ αυτού του αθλήματος για να τα χαίρονται και να ομορφαίνουν, θα μας τα μεταγγίσουν κάποτε, ή είναι μοναχοφάηδες;

Εδώ  μια ωριαία ραδιοφωνική εκπομπή του Γιώργου Ίκαρου Μπαμπασάκη με πολύ μουσική, και λίγες απαγγελίες αποσπασμάτων από το Σύσσημον ΙΙ. 

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το κεφάλαιο ΛΣΤ', συναρμολόγηση Ι, που έχει ως μότο: 

Σκοτείνιαζε. Το ουαί σου το μεγάλο πανί ήταν αφημένο λάσκο.

Ορίζοντας απολιθωμάτων. Περίοδος εξαφανίσεων

ή

Στις διαβάσεις όπου δεν υπάρχει πατρίδα

Ανάμεσα στους κόσμους που ενώνω

και αρχίζει ως εξής:

Η πρωτεύουσα ευφυϊα μέσα σε μια πιρόγα στο ομηρικό έρεβος

(όχι η δευτερεύουσα από την οποία φτιάχνονται οι επιστήμες και οι τέχνες) - 

....................................................................................................                        

....................................................................................................

Αυτός ο μακαντάσης της λύπης και της στέρησης

είχε δει το γλωσσικό όραμα της Δαμασκού;

θα τα καταφέρει εν τέλει και τα δύο

σαν τον ιδεώδη μοναχό

και να αναβάλει την ικανοποίηση 

και να πάει ως το τέλος της επιθυμίας του; 

ή μπορεί να έκανε κάτι τόσο τρυφερό

όσο το να ψιθυρίσεις στη Μαρία από τα Μάγδαλα Μαριάμ

και κείνη να αποκριθεί αναγνωρίζοντας τον τόνο Ραββουνί -

το να καταλάβεις κάτι τόσο τρυφερό είναι ορειβασία - 

Υπερόριος συλλέκτης της σταγόνας που ξεχείλισε το ποτήρι

τριγυρισμένος από την απώλεια έρμαιο της μοναξιάς μου

(τίποτα δεν είναι ανάλογο της απόλυτης μοναξιάς)

αποκλίνοντας προς την συναναστροφή όσων γεννάνε μετά θάνατον

(αποφεύγοντας όσους πεθαίνουν πριν από το τέλος της ζωής τους)

πλανιόμουν εξόριστος στα βάθη του βιοτικού μου είναι

στις διαβάσεις όπου δεν υπάρχει πατρίδα

θα πήγαινα στην έρημο της αισθητικής με τους ασκητές της αισθητικής

για να δοκιμάσω την τύχη

των μεγάλων δεξιοτεχνών της χωροχρονικής απόδρασης -

Τότε ένας από το πλήρωμα είπε αψανά

γύρευε ολοφάνερα να ειδοποιήσει κοιτάξτε:

"Το λεμβόσχημο θανατόδενδρο με το βαρδικό μυστικό

βγαίνει από τον πορθμό" -

Τώρα γραμματικέ πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσ'τα στους φτωχούς -

κι αν θέλεις να σου ξεμυστηρευτώ τι ακριβώς λέει το λόγιον

θα σου μιλήσω συγκαλυμμένα και απροκάλυπτα:

θέλει να πει γραμματικέ

πούλησε κάθε εντύπωση που έχεις για την αξία σου

και δώσ'τη σ'αυτούς που δεν έχουν εντύπωση για την αξία τους

γιατί σε λίγο θα δεις στην κατακόμβη ενός χαρακτήρα

να ανατέλλει το πιο παλιό φεγγάρι της πατριάς -

Τώρα γραμματικέ στο αλχημικό υπόγειο βγαίνει

το αρχαιότερο φεγγάρι της ομαδικής ψυχής, βγαίνει

το Έργο -

Κείμενο εκτεταμένο σαν το σχοίνο

μέσα του κρύβεται η αλεπού της μεγάλης παράδοσης.