Για μια κοινωνία σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, κρίση που προφανώς οφείλεται στην αδυναμία των παραγωγικών σχέσεων και δυνάμεων  να  ανταποκριθούν στις  ασύμμετρες  απαιτήσεις της, αν  εξαιρέσουμε την επιλογή         της       πλήρους        αποσάθρωσης του κοινωνικοοικονομικού της μοντέλου  και  την αναπροσαρμογή του   υπό την πίεση της ανάγκης (νέοι παραγωγικοί   στόχοι, νέοι οικονομικοί  φορείς  και  ιεράρχηση, νέος  καταμερισμός, νέο  διανεμητικό  σύστημα, νέες  σχέσεις  εργασίας   κ.α)   δεν  της  απομένει άλλο  παρά  μια συντεταγμένη "απορρύθμιση".