Ως γνωστό η γραφειοκρατία φέρνει το χάος, οπότε (ας συμπεράνουμε λοιπόν) ορισμένες εξελίξεις είναι περίπου ‘μοιραίες’. Είναι άλλωστε η μοίρα των μεσογειακών τόπων, το είχε γράψει και ο Καθηγητής Μάργαρης πριν από δεκαετίες ότι οι πυρκαγιές είναι αναγεννητικές. Είμαστε, εννοείται, με το ένα πόδι στην Ευρώπη και το άλλο στην Αφρική και στους τροπικούς. Ψάρια του Ινδικού και της Ερυθράς θάλασσας κολυμπούν στο Αιγαίο, τι άλλο θέλετε πια για να πιστέψτε ότι τίποτα δεν μπορεί να αποτραπεί (εκτός φυσικά από τον άμεσο θάνατο ανθρώπων, αυτό αποφεύγεται με συστήματα εκκένωσης και προειδοποίησης).

Όλη η φιλοσοφία της υπόκλισης στην αναπότρεπτη "φυσική" πραγματικότητα αντηχεί στα παραπάνω λόγια που τα διαβάζουμε και τα ακούμε κάθε φορά που ελέγχουμε την πολιτική εξουσία και ιδίως τη συγκεκριμένη κυβέρνηση.  Η ίδια βάση δικαιολογιών κυκλοφορεί και για πλήθος άλλα εκκρεμή δεινά από την πολεοδομική κατάντια, τα αδιέξοδα του ελληνικού τουρισμού, τις μεγάλες ανισότητες στις αμοιβές, την εκτεταμένη φοροκλοπή. Όπως και για τις υποκλοπές και παρακολουθήσεις επικοινωνιών. Τι λέει αυτή η διακινούμενη δημόσια φιλοσοφία που παράγει αδιαλείπτως ιδεολογία ενώ πυροβολεί τις ιδεοληψίες; Λέει ότι αφού κάτι ήδη γίνεται και επαναλαμβάνεται σε ευρεία κλίμακα, δεν έχει νόημα να θορυβούμε ζητώντας να πάψει να συμβαίνει. Μπορούμε μόνο να παρεμβαίνουμε στις πιο ακραίες συνέπειες, να περιορίζουμε, όσο είναι δυνατό, τα χειρότερα κακά. Και έπειτα: κάποιες αποζημιώσεις, καταγραφές, λόγια ηθικής αναγνώρισης και περισπούδαστος αναστοχασμός περί αποτυχιών και επιτευγμάτων.

Η φιλοσοφία αυτή γεννάει διαρκώς "μέτρα" που δεν αποδίδουν, λόγια που δεν παρηγορούν και δηλώσεις που πιστοποιούν ένα βαθύ υπόστρωμα κυνισμού. Με αυτό τον τρόπο η ζωή εκχωρείται στη  βία μιας δεσποτικής φύσης, στις ‘φυσικές’  ανισότητες, στην κληρονομημένη εύνοια των μεν και στην ατυχία των άλλων. Κάθε φορά που έχουμε μια μεγάλη καταστροφή πολιορκούμαστε από  εκλογικευτικές απόψεις για τις θεμιτές προσδοκίες των πολιτών. Σε τελική ανάλυση, κάποιος-α οφείλει να είναι ευχαριστημένος που ζει, που δεν πεθαίνει βίαια και μπορεί να σχολιάζει ελεύθερα τα άσχημα και τα όμορφα γύρω του. Αυτή είναι το βασικό πόρισμα των συγκεκριμένων κυβερνώντων και περισσότερο ακόμα όσων υπερασπίζονται την κυβέρνηση στα social media και αλλού: ότι οφείλουμε να είμαστε ευγνώμονες για ό,τι έχουμε γιατί θα μπορούσε να ήμασταν Τζιμπουτί, Λιβύη, Γάζα. Ένα τέτοιο μήνυμα διαβάζει κανείς για τις καταστροφικές φωτιές, τις παραβιάσεις του κράτους δικαίου, τις αποκρουστικές αυθαιρεσίες στην αγορά εργασίας, την ακρίβεια των τιμών. Θα μπορούσε να βρισκόμασταν στην κόλαση και το ότι δεν είμαστε κόλαση μας καθιστά παράδειγμα επιτυχημένης και ευημερούσας νεωτερικής χώρας.

Πηγή: .lifo.gr/stiles/optiki-gonia

Η φωτιά στην Αττική έκαψε πάνω από 85.000 στρέμματα γης, λέει η υπηρεσία Copernicus  Μία γυναίκα απανθρακώθηκε στις 12.8 κατά τη φωτιά στο Πάτημα Χαλανδρίου. Όσο για την καμένη έκταση αφορά σε δασικές εκτάσεις, περιοχές με χαμηλή βλάστηση, αλλά και περιοχές εντός κατοικημένων περιοχών - όπως για παράδειγμα συνέβη στην Πεντέλη. Πάνω από 100 υπολογίζονται τα καμένα σπίτια - Σε 23 χιλιόμετρα εκτεινόταν το μέτωπο της φωτιάς τη Δευτέρα.