«Η κοινότητα στα κεραμίδια». Η συνεταιριστική κατοικία, διεθνώς, είναι ένα εργαλείο διασφάλισης αλληλέγγυας και οικονομικά προσιτής στέγης. Στην Ελλάδα, παρά την ανάπτυξη σχετικού κινήματος, απουσιάζει το νομικό πλαίσιο για τη ρύθμισή της. «Εκείνο που με ώθησε περισσότερο είναι η συντροφικότητα, με την έννοια όχι μόνο της παρέας, αλλά μιας κοινότητας ανθρώπων που αποφασίζουμε για μας», επισημαίνει στη «σχεδία» η κ. Ολυμπία Μανουσογιαννάκη, μέλος τη κ. Πρωτοβουλίας Αλληλέγγυας Συγκατοίκησης Θεσσαλονίκης. 

Στη συνέντευξη με τίτλο «Στο σύμπαν του ερμαφρόδιτου», ανοίγουμε το φάκελο των ίντερσεξ συνανθρώπων μας, που, αν και καθόλα υγιείς, δαιμονοποιήθηκαν, θεωρούμενοι ως «μη φυσιολογικοί»,  ως σωματικά και ψυχικά νοσηροί  και με ροπή προς την εγκληματικότητα. Παράλληλα, οι επεμβάσεις «διόρθωσής» τους, παρά την απαγόρευσή τους, ακόμη καλά κρατούν.

«Ένα ρομπότ με κολάρο». H τεχνητή νοημοσύνη επιτρέπει την αντικατάσταση των κατοικίδιών μας από ρομπότ. Μπορεί μεν να  τα χαϊδεύουμε, είναι, όμως, εξαιρετικά αμφίβολο αν μπορούν να αποτελέσουν πραγματικούς συντρόφους.

Η Μαίρη Μαρκογιαννάκη και ο Γεράσιμος Αρτελάρης μας μιλούν για μια σχέση γεμάτη από δραματική τέχνη. Στα «Λόγια της πλώρης», ο Χρήστος Αλεφάντης μάς καλεί να  πιάσουμε κόκκινο. Κλείνουμε τραπέζι  σε ένα ιστορικό σημείο της πόλης, όπου η μνήμη συναπαντιέται με τη μουσική ιστορία και η γεύση με την παράδοση. Παράλληλα, ένας γεωπόνος μάς μεταφέρει στη Ροδόπη της κτηνοτροφίας, της αντιστασιακής δράσης και της γυναικοκρατίας. Επιπλέον, ο Κωστής Μπακόπουλος  και ο Παύλος Δημητριάδης αποτυπώνουν μέσα από τους φακούς τους στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής στην πόλη