Μάλλον….ΜΑΓΕΙΡΕΨΑΝ, γιατί εγώ δεν κούνησα το μικρό μου δαχτυλάκι. ήμουν κοντά, τους εξήγησα πως πρέπει να προσέχουν την ασφάλεια τους. εκείνα έκοψαν υλικά, έπιασαν μαχαίρια, κουταλιά, κατσαρόλες, τηγανιά, άναψαν φούρνους, φουρνάκια, έπλυναν πιάτα, έκαναν τα πάντα. εγώ τα θαύμαζα, ήμουν κοντά στον φούρνο, στο τηγάνι, μήπως χρειαστεί να σώσω κάτι, αλλά δε χρειάστηκε. γιατί έτσι θέλω να νιώθω τον εαυτό μου ως δάσκαλο. ως αυτόν που δε χρειάζονται οι άλλοι, γιατί μπορούν μόνοι τους, γιατί τους πίστεψαν, τους έδωσαν χώρο, και μετά θαυμάζει την αυτοπεποίθησή τους.

Όταν τελείωσαν όλες οι συνταγές, μαζέψαμε τα γεύματα και πήγαμε στην τάξη. κάθε ομάδα παρουσίασε τη συνταγή της, τα υλικά, την εκτέλεση, τι την δυσκόλεψε και τι όχι και έπειτα φάγαμε! Κρέπες, τρουφάκια, καρμπονάρα, κέικ, μπάρες δημητριακών, και τι δεν είχε το μενού! Μαγείρεψες φανταστικά! Θέλω τη συνταγή σου! Συνεργαστήκατε υπέροχα!

Μια μέρα γεμάτη φιλοφρονήσεις και κοπλιμέντα ο ένας για τον άλλον και καμάρι που τα κατάφεραν και φαΐ. όταν ενημέρωσα μετά τους γονείς για τη σπουδαία μέρα των παιδιών τους, τα ΜΠΡΑΒΟ διπλασιάστηκαν. γιατί είναι ωραίο να βλέπεις ένα παιδί να δρα και να το κάνει με τόση υπευθυνότητα και με τόση νοστιμιά

❤️ Στο τέλος ψηφίσαμε ποια φαγητά μας άρεσαν, αλλά ακόμα και εκεί δυσκολευτήκαμε, Τα ψηφίσαμε όλα, γιατί όντως ήταν πεντανόστιμα!

Από τον Μάριο Μάζαρη δάσκαλο στο Κερατσίνι