Έγραψα κι εγώ κάτι στο fb με αφορμή το θάνατο του αγαπητού Γιώργου Γραμματικάκη, που από τις εμφανίσεις του, τα γραπτά του, τις συνεντεύξεις του και τα βιβλία του και γενικά την χαμηλών και ευγενικών τόνων εκπομπή του, πολύ τον εκτίμησα. Διάβασα και καμία δεκαριά άλλων που μέσα στα χρόνια είχαν σχηματίσει μία πολύ καλή γνώμη. Από όλα όσα διάβασα πιο πολύ μου άρεσε η λιτή και όλο χάρη ανάρτηση της Αγγέλας Καστρινάκη, καθηγήτριας Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης. Το αντέγραψα για τους επισκέπτες της σταγόνας, που θα'θελα να δουν κι αυτοί σ'αυτό το πορτραίτο ένα χαρμόσυνο μήνυμα και ας ιχνογραφεί έναν προσφάτα νεκρό. Αγγέλα Καστρινάκι. Ο Γιώργος. Η πίπα του. Το καπελάκι του. Το παιχνιδιάρικο βλέμμα του. Το κοφτό του γέλιο, το λίγο ειρωνικό και το πολύ καλόκαρδο. Η τόλμη του. «Τα όπλα είναι κατά βάθος το όπλο των δειλών και όχι της ανδρείας». Βγήκε και μίλησε στην Κρήτη γι’ αυτό το ζήτημα… Ο ορθολογισμός του. Η νηφαλιότητα. Η αγάπη για τη θάλασσα. Ο Γιώργος ο πρύτανης. Προσιτός, οικείος, δίκαιος. Ο Γιώργος ο εκλαϊκευτής. Ο Γιώργος ο φιλέταιρος, ο έτοιμος πάντα για νέες γνωριμίες, για νέες φιλίες. Αυτός και η ποιητική του ευαισθησία. Αυτός και η γλωσσική του ευαισθησία. Ο Γιώργος, το καπελάκι του, η πίπα του, μια φιγούρα αγαπητή στο μέγα πανελλήνιο. Και στην καρδιά του θα μείνει.
Και για την ιστορία, ιδού η ανάρτησή μου. Το ένα είναι οι τεθνεώντες. Σ'αυτούς ανήκει από σήμερα Πέμπτη ο Γιώργος Γραμματικάκης (Ηράκλειο, 1939 - 2023). Τυχεροί θα'ναι όλοι οι νεκροί και όχι μόνο αυτοί που έχουν έφεση στη Φυσική. Και ποιος την χάρη τους που από τούδε και έως τον αιώνα τον άπαντα θα τους διδάσκει τα μυστικά της και τα μαγικά της ο κ. Γραμματικάκης ο ποιητικά εκλαϊκευτής της Φυσικής και της Κοσμολογίας. Καθηγητή δεν τον είχα, αλλά φαντάζομαι ότι θα ήταν εξαιρετικός μιας και με ανέβασαν τα δύο βιβλία του "Η κόμη της Βερενίκης" και "Η αυτοβιογραφία του Φωτός". Εξελέγη δυο φορές πρύτανης του Πανεπιστημίου της Κρήτης και ευρωβουλευτής το 2014 με το Ποτάμι. Και το άλλο είναι οι ζώντες, να όπως ας πούμε η Μαρίνα Σάττι, που μια ευφορία με πλημμυρίζει όποτε την ακούω, μια ευφορία σχεδόν θεραπευτική. Άκουσα ότι θα μας εκπροσωπήσει στο με πολλά φρου φρου χαϊλάτο πανηγύρι της Γιουροβίζιον, που όποτε το βλέπω πολύ γρήγορα το βαριέμαι. Τον Μάιο του '24 θα γίνει στην πιο αγριεμένη αυτή την εποχή πόλη της Σουηδίας, το Μάλμε. Ας βάλει και η τύχη το χεράκι της έτσι ώστε και η πόλη να ομορφύνει με ένα καλό τραγούδι που το αξίζει η Μαρίνα μας και και το εξ ίσου σημαντικό για μένα, να είναι οι στίχοι του στα ελληνικά.
