Κυρίως είχε πιάσει τον Γόρδιο μια επιθυμία να πάει στο ισόγειο πάρκινγκ όπου είχε φυλαγμένο το αυτοκίνητό του, για να ακούσει τη γαλιάντρα*. Του είχε έρθει αυτή διάθεση να την ακούσει για να γλυκάνει η ψυχή του μέσα σε όλα τούτα που συνέβαιναν στη Θεσ/νίκη σ'αυτό το πρώτο εξάμηνο του '31. Ο παρκαδόρος, ο Στέργιος, ένας τριανταπεντάρης από τα Γιαννιτσά, έχει στην είσοδο δίπλα στο ταμείο και μέσα σε κλουβί την Κρήσσα, έτσι τη λέει, που τραγουδάει μαγευτικά. Ο ταγματάρχης δεν είχε ξανακούσει πουλί να κελαηδάει τόσο μεθυστικά, και μάλιστα συνέχεια ή σχεδόν.Τόσες εναλλαγές φωνών, καλέσματα, υπαινιγμούς, μιμήσεις ήχων, ένρινους ήχους, σε άναρχη διαδοχή, απρόβλεπτη κάθε φορά, με μικρές εκπλήξεις, ή μεταπτώσεις στον ρυθμό- μπορεί να την ακούει για ώρες. Μερικές φορές που πηγαίνει να πάρει το αμάξι, μπαίνει μέσα ανοίγει το παράθυρο και κάθεται κανένα τέταρτο και ακούει το πουλί και μετά βάζει το κλειδί στη μηχανή.
Φτάνει με κάπια αδημονία πασχίζοντας να ακούσει το κελάιδισμα από μακρυά, αλλά δεν ακούει τίποτα. Μπαίνοντας στο πάρκινγκ βλέπει πως το κλουβί λείπει. Ψάχνει τον παρκαδόρο που είναι στο βάθος του χώρου, πίσω από κάτι αυτοκίνητα, και σφουγγαρίζει. Του φωνάζει.
- Στέργιο!
Ο παρκαδόρος έρχεται βουβός- φαίνεται στεναχωρημένος. Λέει, ενώ αφήνει τον κουβά και την σφουγγαρίστρα:
- Καλημέρα ταγματάρχα...
- Τι έγινε; Που είναι η Κρήσσα;
- Τι να σου πω...Διαμαρτύρονταν οι αποπάνω στον πρώτο όροφο.
- Διαμαρτύρονταν που κελαηδούσε;
- Ναι...Ζώα, χωριάτες. Ξυπνούσε χαράματα το πουλί κι άρχιζε τα ωραία της. Ρεσιτάλ έδινε. Ούτε ο Επιτροπάκης** να ήτανε...Αλλά αυτοί διαμαρτύρονταν, γιατί, λέει, τους ξυπνούσε πολύ πρωί, από τις έξι η ώρα και δεν προλάβαιναν να ξεκουραστούν. Μαλώσαμε κάνα δυο φορές , μου είπαν ότι θα πάνε στην Αστυνομία. Τι να 'κανα;
- Τι έκανες;
- Πήρα την Κρήσσα, που την έχω από μωρό, ταϊσμένη στο χέρι τη μεγάλωσα, και την πήγα στα Γιαννιτσά. Είπα να την αφήσω στη μάνα μου, όμως πάλι δεν θα είχε τη φροντίδα που θέλω. Κι ανέβηκα στο βουνό και την ξελευτέρωσα μια και καλή...
- Στο βουνό;
Ο παρκαδόρος απαντάει σκεφτικός, βαρύς:
- Στο βουνό....
- Να, μπορεί να'ναι καλύτερα γι'αυτήν.
Ο Γόρδιος βγάζει, ανάβει τσιγάρο σκασμένος και ξεφυσάει τον καπνό λέγοντας:
- Πράγματι, μπορεί τώρα να'ναι καλύτερα. Τα κλειδιά;
- Είναι στο ταμπλό, σ'τα φέρνω.
Σ.Δ. Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Γιώργου Σκαρμπαδώνη "ΗΛΙΟΣ ΜΕ ΞΙΦΟΛΟΓΧΕΣ" (2023). Συναντώ αρκετά κομμάτια ωραία σαν κι αυτό, αλλά ακόμα δεν με έχει κερδίζει το βιβλίο σαν όλο. Ίσως γιατί επέλεξε να προκρίνει την επιλογή του ντοκουμέντου και την συνεπαγόμενη ψυχρότητα για ένα τέτοιο εγχείρημα. Κι αυτό προσπαθεί να το πετύχει δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στην αναφορά και περιγραφή των αντικειμένων εκείνης της εποχής, του υλικού κόσμου δηλαδή, παρά στην ατμόσφαιρα και τις σχέσεις των μονοδιάστατων όπως μου φάνηκαν, ηρώων.
*Η γαλιάντρα είναι ένας ευμεγέθης κορυδαλλός, κατ' ουσίαν ο μεγαλύτερος που απαντά στην ευρωπαϊκή ήπειρο, στοιχείο που την κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, όπου ανήκει. Στην Ελλάδα απαντά το υποείδος Melanocorypha calandra calandra. Είναι ένα μερικώς μεταναστευτικό είδος με ευρεία κατανομή σε περιοχές της Ευρασίας ενώ, αρκετές είναι οι τοποθεσίες όπου βρίσκεται ως μόνιμο (επιδημητικό) πτηνό. Γενικά, αναπαράγεται στις θερμές εύκρατες ζώνες της Ευρασίας και της ΒΔ Αφρικής.
* *Επιτροπάκης : Ο Πέτρος Επιτροπάκης (Αθήνα, 1894 ή 1897 ή 1898–1977) ήταν Έλληνας τενόρος, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του λυρικού θεάτρου και του ελαφρού τραγουδιού στην Ελλάδα, ιδιαίτερα τις δεκαετίες '30 - '50.
