Το αν είναι αυτονόητα αυτά τα προβλήματα για όλους τους δημότες είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Θέμα δηλαδή, ως προς το αν μια συντριπτική πλειονότητα των δημοτών τα αναγνωρίζει ως τέτοια και συμφωνεί με τις προτάσεις του δήμου, κάτι για το οποίο δεν είμαι σίγουρος ή εν πάση περιπτώσει δεν είναι διαπιστωμένο. Παρεμπιπτόντως να σημειώσουμε εδώ ότι για σχεδόν όλα τα προβλήματα υπάρχει ομοφωνία στο Δημοτικό Συμβούλιο και ως προς τις προτεινόμενες λύσεις τους, όμως η ομοφωνία αυτή δεν έχει λάβει σάρκα κι οστά με πράξεις για την διεκδίκησή τους.

Ποιος φταίει για την μη επίλυση; Για το ποιος φταίει η απάντηση που προκύπτει από το άρθρο του δημάρχου, είναι η συνηθισμένη, πως δηλαδή η κεντρική διοίκηση, που σημαίνει η κυβέρνηση είναι ο φταίχτης και για τη δημιουργία τους και ως προς την άρνηση να τα λύσει. Υπάρχει ένα θολό σημείο, αν στην κεντρική διοίκηση συμπεριλαμβάνει ο δήμαρχος εκτός από την τωρινή κυβέρνηση της Ν.Δ και την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, κάτι πάντως που έχει τη σημασία του όταν μιλάμε για προβλήματα που εμφανίστηκαν τα τελευταία έξι εφτά χρόνια. Το δεδομένο πάντως παγκοσμίως είναι πως όταν χρονίζοντα προβλήματα δεν επιλύονται την κύρια ευθύνη την έχουν κατά βάση οι κυβερνήσεις, που ναι μεν πάντα στις δημοκρατίες πέφτουνε αλλά ως προς εμάς τίποτα από αυτά που διεκδικούμε ως δήμος δεν έχει κερδηθεί ακόμα. 

Ένας τρόπος για να προκύψει μία ουσιαστική συζήτηση είναι να απαντήσουμε στο ερώτημα αν ο γιαλός είναι στραβός, ή αν στραβά αρμενίζουμε, δίχως να αποκλείουμε και την περίπτωση να ισχύουν και τα δύο. Ότι ο γιαλός είναι στραβός αμφιβολία δεν υπάρχει, μιας και αρκεί να αρκεστούμε στις επιπτώσεις των αερίων ρύπων της Oil One στην ποιότητα της καθημερινής ζωής, μια διαρκής εμπειρία που την έχουν όλοι. Με λίγα λόγια, άλλα προβλήματα λίγο κι άλλα πιο πολύ με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ρίχνουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων.

Να διευκρινίσω εδώ πως το "στραβά αρμενίζουμε" έχει να κάνει κατ'αρχάς με τα αιτήματα που διεκδικούμε ως πόλη για να ικανοποιηθούν. Ως προς αυτό το σημείο, παρόλο που για κάποια απ'αυτά έχω διαφορετική γνώμη που την έχω παρουσιάσει σε μερικά άρθρα μου, υποθέτω ότι πιο κοντά είμαστε στο δεν αρμενίζουμε στραβά παρά στο αρμενίζουμε.

Συνοπτικά να αναφέρω πως έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε που σε όλα τα κόμματα είχε γνωστοποιηθεί η τροπολογία του Δ.Σ για τη μετεγκατάσταση της Oil One και τόσο η Ν.Δ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την έχουν φέρει αυτούσια ή μεταλλαγμένη για συζήτηση στη Βουλή. Με το δεδομένο ότι τέτοιες μονάδες επεξεργασίας αποβλήτων πλοίων λειτουργούν σε πολλά λιμάνια του κόσμου μέσα στις πόλεις δίχως να προκαλούν προβλήματα παρόμοια με την παραγωγή ρύπων όπως εδώ σ'εμάς τη τοξική μελισσανιδίλα, το πρόβλημα πια είναι η άρνηση του Δημοτικού Συμβουλίου να αναζητήσει άλλες λύσεις σε σημείο να το καθιστά συνυπεύθυνο της συνέχισης της λειτουργίας της Oil One όπως τα προηγούμενα εφτά χρόνια.

Για την Μονάδα Επεξεργασίας Απορρριμμάτων (ΜΕΑ) στο Σχιστό η άρνηση να συζητήσει το Δημοτικό Συμβούλιο την λειτουργία μίας τέτοιας μονάδας στην Περιφέρεια του Πειραιά και συζητώντας στη συνέχεια με τους άλλους τέσσερις δήμους του Πειραιά για να συναποφασίσουν τον τόπο παρά μόνο εξαιρώντας από χέρι το Σχιστό έχει οδηγήσει το δήμο σε πολιτική απομόνωση και από τους 65 υπόλοιπους δήμους της Αττικής, που ως ΠΕΔΑ έχουν καταθέσει τις δικές τους προτάσεις, και από την Περιφέρεια στο θέμα αυτό. 

Τέλος είναι κατακριτέα η διαπιστωμένη και από το ΣτΕ επιλογή της Cosco να παρανομεί σε θέματα περιβαλλοντικά παραβιάζοντας συστηματικά την ελληνική νομοθεσία και η επιλογή της άκρως επιθετικής πολιτικής της απέναντι στους εργαζόμενους στον ΟΛΠ. Το θέμα είναι η σε κάθε επίπεδο συμμόρφωση της Cosco και ως προς αυτό το σημείο η συμβολή του δήμου είναι ουσιαστική. Δεν θα πρέπει όμως να παραβλέπουμε, δίχως φυσικά να κατεβάζουμε τον πήχη της τήρησης της νομιμότητας την μεγάλη ανεργία στην χώρα μας σε συνδυασμό με τον πολλαπλασιασμό του αριθμού των εργαζομένων στο λιμάνι που προέκυψε επί των ημερών της. 

Να σημειώσουμε πως το αρμενίζουμε στραβά κατά την γνώμη μου συνδέεται επίσης και με το πως οργανώνεις τους αγώνες και με ποιους επικεφαλής πορεύεσαι, πως ενημερώνεις και δημιουργείς δεσμούς με τον κόσμο, με ποιους τρόπους τον κινητοποιείς, έτσι δεν είναι; Επειδή μέχρι τώρα με όλες τις κινητοποιήσεις των δημοτών το αποτέλεσμα ήταν μηδέν στο πηλίκο, ένα στοιχείο του ότι στραβά αρμενίζουμε και με δεδομένο ότι μία μειοψηφία, σε σχέση με όλους τους κατοίκους που υφίστανται τις συνέπειες των τεσσάρων προβλημάτων, είναι αυτοί που συμμετείχαν στους μέχρι σήμερα αγώνες του δήμου. Αλλά αυτό πάντα έχει να κάνει και με το ποιοι οργάνωσαν αυτούς τους αγώνες και πως κινήθηκαν για να πείσουν τον κόσμο να συμμετάσχει, πως με άλλα λόγια πολιτικά τον ευαισθητοποίησαν. Το μπαλάκι λοιπόν γι'αυτήν την παράμετρο πέφτει, όχι μόνο στη δημοτική αρχή, που για να λέμε την μαύρη αλήθεια μου ένα πειστικό ενωτικό πνεύμα ισότιμης συμμετοχής δεν το πρόκρινε και δεν το καλλιέργησε ποτέ, αλλά και σε όλες τις δημοτικές παρατάξεις που ελάχιστα έπραξαν για να πάρουν μέρος τα απρόθυμα πλήθη στις διεκδικήσεις συζητώντας μαζί τους σε επίπεδο γειτονιάς και συλλόγων. 

Το τελευταίο χαρτί που μένει για να δοθεί μια πειστική εξήγηση για το τι δεν πήγε καλά αυτά τα χρόνια ως προς την επίλυση, είναι να χρεωθεί ένα μέρος της αποτυχίας και στον λαό που δεν έχει την κατάλληλη διάθεση και εκείνο το αγωνιστικό φρόνημα για να αγωνιστεί για πράματα που τον αφορούν άμεσα, πράμα που εν μέρει αληθεύει και γενικά και ειδικά για την περίπτωσή μας.

Όμως ο λαός πιστεύω, πως με επιμονή και υπομονή πείθεται ακόμα και σε δύσκολες εποχές (κρίση, πανδημία, ακρίβεια, πόλεμος) όχι όμως τόσο μέσα από μια συνθηματολογία, όσο από το στόχο κατ'αρχάς και τους λόγους της επιλογής του και για κάποιους συγκεκριμένους λόγους κάθε φορά και από τους επικεφαλής. Αν δηλαδή υπάρχουν λόγοι σοβαροί για να εμπνέεται από αυτούς και να τους εμπιστεύεται. Αν αυτοί οι συντελεστές της όποιας επιτυχίας είναι εν δράσει τότε λοιπόν, πάντα δεν παίζει η πιθανότητα να αλλάξει σιγά σιγά στάση ο κόσμος και να βγει στους δρόμους μαζικά; Η Ιστορία σ'αυτήν την ερώτηση απαντάει, πως ναι παίζει αυτή η πιθανότητα.  

Όλα αυτά για ποιο λόγο τα γράφω; Διότι θέλω να ελπίζω ακόμα πως όλοι όσοι είναι στα μέσα και στα έξω της Δημ. Αρχής όπως και στις υπόλοιπες Δημοτικές παρατάξεις και που όντως νοιάζονται να λυθούν πάση θυσία τα τέσσερα προβλήματα, θα καταφέρουν άραγε να απομπλακούν από φάσεις του στυλ "στον καθρέφτη μας κοιτιόμαστε και από μόνοι μας αγαπιόμαστε" και έτσι να μπορέσουν να στήσουν αναμεταξύ τους γέφυρες με στόχο να βάλουν πάνω από το παραταξιακό συμφέρον τους το συμφέρον των κατοίκων; Αυτά τα όντως δύσκολα για το καλό της πόλης περιμένουμε από τη Δημ.Αρχή και τις υπόλοιπες παρατάξεις να επιλέξουν.

Κατόπιν ίσως αντιληφθούν ότι πρέπει να σκεφτούν και να συζητήσουν τις αιτίες που τα προβλήματα παραμένουν χρόνια τώρα άλυτα. Δεν ξέρω αν όλη η προβληματική τους αρχίζει και τελειώνει χρεώνοντας αποκλειστικά την μη επίλυσή τους στην όποια κυβέρνηση. Αν αυτό συμβαίνει τότε σωτηρία αγαπητοί μου δυστυχώς δεν βλέπω να υπάρχει, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Μόνο αν οι δημοτικοί παράγοντες έχουν ή αποκτήσουν μια κατάλληλη πολιτική παιδεία που θα τους βοηθήσει να δουν και τις δικές τους καμπούρες στον χειρισμό αυτών των θεμάτων κι αυτό τους οδηγήσει στο να προσπαθήσουν να αλλάξουν στάση και προσέγγιση, μόνο τότε φως στο τούνελ μπορεί και να δούμε. Που σημαίνει ότι μόνο τότε θα ξαναπαιχθεί η ιστορία που ο Δαυίδ, εμείς δηλαδή, νικάει τον Γολιάθ της όποιας κυβέρνησης.   

Πατώντας   paron.gr  θα εμφανιστεί το άρθρο του Χρήστου Βρεττάκου.