Ποιοι είναι οι πολιτικοί = ηθικοί αυτουργοί; Υπενθυμίζουμε ότι στις αρχές του 2015 λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου (25.1.15), ο υπουργός Περιβάλλοντος της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου Γιάννης Μανιάτης, προώθησε τη ρύθμιση για τη λειτουργία της Oil One στην περιοχή της ανάπλασης στη Δραπετσώνα. Μιλάμε για μία εταιρεία που επεξεργάζεται τα υγρά απόβλητα των πλοίων που πιάνουν σε ελληνικά λιμάνια. Και το 2017 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ψήφισε έναν μνημονιακό νόμο που από τα 12 χρόνια επέκτεινε σε 20 τη λειτουργία βιομηχανιών, επιχειρήσεων και μεγάλων εταιρειών στους χώρους όπου ήδη υπάρχουν. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι μέχρι το 2035 εξ αιτίας της Oil One θα πέφτει συνεχώς η ποιότητα της καθημερινής ζωής των κατοίκων στην περιοχή του ευρύτερου Πειραιά και θα βλάπτεται σοβαρά η υγεία τους. Όσο για το μετά το '35 τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Οι ανεπιτυχείς αγώνες: Το Δημοτικό Συμβούλιο, η Δημοτική Αρχή και κάποιοι σύλλογοι και σχολεία της περιοχής αυτά τα 7 χρόνια δεν έκατσαν με σταυρωμένα χέρια. Έκαναν σχεδόν ότι μπορούσαν αν και όχι πάντα έγκαιρα και στο σωστό χρόνο. Και διαδηλώσεις οργάνωσαν, που στο ξεκίνημα ήταν πολυπληθείς και συμμετείχε ντόπιος κόσμος που πλήττεται άμεσα, πέρα από αυτόν των οργανώσεων και των συλλόγων, και παρεμβάσεις έκαναν σε διάφορες εκδηλώσεις και σε κάποια ΜΜΕ και προσπάθησαν να κοινοποιήσουν το πρόβλημα σε διάφορες συλλογικότητες. Και παρέμβαση στον Άρειο Πάγο έκανε ο δήμος μετά την απόφαση ενός εισαγγελέα Πειραιά που έβαλε στο αρχείο την έρευνά του για την ατμοσφαιρική ρύπανση της περιοχής.
Τέλος η αντιπεριφέρεια Πειραιά επί Γ. Γαβρίλη ανάθεσε το 2018 στο "Δημόκριτο" μία έρευνα για τον προσδιορισμό των ατμοσφαιρικών ρύπων στην περιοχή του Δήμου Κερατσινίου, την βλαπτικότητα αυτών και τον προσδιορισμό της πηγής τους. Η έρευνα αυτή διήρκησε δύο χρόνια και το αποτέλεσμα ήταν πως εντόπισε διάφορους εξαιρετικά επιβλαβείς ρύπους ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται το καρκινογόνο βενζόλιο* με τιμές που ξεπερνούν κάποιες μέρες και ανάλογα της φοράς των ανέμων το νομοθετημένο όριο. Ως κύρια πηγή εκπομπής του βενζολίου απόδειξε η έρευνα ότι είναι η Oil One. Το κακό είναι πως η ετήσια διάρκεια εκπομπής του βενζολίου με μεγάλες τιμές δεν κουμπώνουν με τον σχετικό νόμο έτσι ώστε απ'ότι φαίνεται να μη μπορεί ο δήμος ή ο κάθε ενδιαφερόμενος να προσφύγει στη δικαιοσύνη με επιχείρημα το αποτέλεσμα του Δημόκριτου.
Μια άλλη από τις σημαντικές πρωτοβουλίες εκ μέρους της Δημοτικής Αρχής, που την υποστήριξαν όλες οι δημοτικές παρατάξεις του δήμου, είναι η τροπολογία του μνημονιακού νόμου για την εικοσαετία. Με λίγα λόγια, ο δήμος ζήτησε από τα κόμματα να την καταθέσουν στη Βουλή για να ψηφιστεί αυτή η τροπολογία που θα επέβαλλε την απομάκρυνση της Oil One σε δύο χρόνια. Την τροπολογία αυτή την υποστήριξαν στη Βουλή μόνο τα μικρά κόμματα και ως εκ τούτου και επί του παρόντος είναι άνευ αντικρίσματος.
Μια ιδέα που γιατί δεν συγκίνησε τους αγωνιστές αυτοδιοικητικούς παράγοντες; Η πρόταση που από το 2018 (προ πανδημίας δηλαδή) την έχει προτείνει η Σταγόνα είναι μία άλλου τύπου προσέγγιση των δημοτών, μιας και σταθερά μόνο μια μειοψηφία από αυτούς που υποφέρουν από τη μελισσανιδίλα παίρνει μέρος στις κινητοποιήσεις που οργανώνουν σύλλογοι, φορείς και ο δήμος. Στο βαθμό λοιπόν, που όλοι αυτοί και προπάντων το Δημοτικό Συμβούλιο θεωρούν ότι η πίεση που μπορούν να ασκούν οι όποιες κινητοποιήσεις στην κυβέρνηση είναι τόσο πιο μεγάλη όσο περισσότεροι δημότες συμμετέχουν ενεργά, η Σταγόνα έριξε την ιδέα να οργανωθούν από το δήμο πολλές πολλές ολιγομελείς συναντήσεις στις γειτονιές στις οποίες θα συμμετείχαν εκπρόσωποι όλων των δημοτικών παρατάξεων που θα στέλνουν έτσι το μήνυμα της ενότητας, μιας και όλες συμφωνούν στο αίτημα για την απομάκρυνση της Oil One. Συναντήσεις στις οποίες οι εκπρόσωποι θα ενημέρωναν τους κατοίκους για τα βασικά δεδομένα του προβλήματος, θα συζητούσαν μαζί τους και στο δια ταύτα θα οργάνωναν ένα οριζόντιο δίκτυο με ομάδες κατοίκων που θα ήταν σε διαρκή ετοιμότητα για όλες τις ενέργειες που θα αποφασίζουν ότι μπορούν να συνεισφέρουν στην λύση του προβλήματος. Αυτή η πρόταση πήγε άπατη, μιας και ουδέποτε υποστηρίχτηκε επί της ουσίας, έστω και διασκευασμένη, από κανέναν. Ναι, από κανέναν από όλους αυτούς που βγάζουν οργισμένους λόγους για την απομάκρυνση της Oil One κάτι που όπως γνωρίζουμε δεν αρκεί.
Το Λενιστικό "Τι να κάνουμε", με ερωτηματικό παρακαλώ. Τι άλλο μπορεί να γίνει από εμάς, εδώ και τώρα που σιγά σιγά πλησιάζει η άνοιξη και το καλοκαίρι και μετά το μισό φθινόπωρο, δυόμιση εποχές που η εκτόνωση των αερίων της επεξεργασίας είναι πιο μεγάλη και θα γίνει για μία ακόμα φορά ο εφιάλτης των ανθρώπων που ζουν κι εργάζονται ιδιαίτερα στη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι; Αναμένουμε λοιπόν, από τις δημοτικές παρατάξεις, αν θέλουν και μπορούν να σκύψουν πάνω από το πρόβλημα ξανά και να προσπαθήσουν να διαμορφώσουν νέες προτάσεις. Προτάσεις που αν δε συζητηθούν στο Δημοτικό Συμβούλιο είναι δώρο άδωρο.
Εμείς από την μεριά μας έχουμε σκεφτεί τα εξής:
1ο) Ο θεσμικός παράγοντας. Από τον Ιανουάριο του 2021 που υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, του κατ'εξοχήν υπουργείου που έχει την ευθύνη επίλυσης του προβλήματος, ορκίστηκε ο κ.Κώστας Σκρέκας και υφυπουργός ο κ. Γιώργος Αμυράς από όσα γνωρίζω δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα καμία συνάντηση των δυο υπουργών με τον δήμαρχο κ.Βρεττάκο ή το καλύτερο, με μία αντιπροσωπεία του Δημοτικού Συμβουλίου. Εκτός από τον χρόνο τους τι άλλο άραγε μπορούν να χάσουν οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων, που πάλι από όσα γνωρίζω, τέτοια πρόταση δεν έχουν καταθέσει. Μου φαίνεται αδιανόητη αυτή η αποφυγή έστω μιας συνάντησης που οι αρμόδιοι υπουργοί και αντιπροσωπεία του δήμου θα ανοίξουν τα χαρτιά τους, θα συζητήσουν το πρόβλημα και θα μάθουμε κι εμείς πως σκοπεύει να κινηθεί το υπουργείο, αν δηλαδή έχει στα σχέδιά του να λύσει το πρόβλημα και με ποιο τρόπο. Με άλλα λόγια ο Μωάμεθ (δήμος) το σωστό και το λογικό είναι να επιδιώξει να πάει κάποια στιγμή στο Βουνό (υπουργοί Περιβάλλοντος) γιατί αν περιμένουμε από το Βουνό να έρθει στον Μωάμεθ πιάσ'το αβγό και κούρευ' το.
Στο ίδιο γήπεδο, δε θα βοηθήσει, αν διαφανεί ότι το υπουργείο άσχετα με όσα λέει έχει κατά βάθος αποφασίσει να μην συγκρουστεί με την Oil One, κάτι που δυστυχώς το επέλεξαν και όλοι οι υπουργοί Περιβάλλοντος από το '15 και μετά, να ξεκινήσουν εβδομαδιαίες επισκέψεις δημοτών έξω από το υπουργείο και ας είναι λίγοι οι εθελοντές στη αρχή. Αν το θέμα αυτών των επισκέψεων προπαγανιστεί και οργανωθεί καλά και εις βάθος και εις πλάτος με εξορμήσεις στις γειτονιές και στηθούν και διάφορα χάπενιγκ, ίσως φτάσουν στο σημείο κάποια στιγμή αυτές οι επισκέπτες να εξελιχθούν σε μία μαχητική ομάδα αποκλεισμού του υπουργείου και τότε ότι ήθελε προκύψει.
2ο) Οι απούσες περιβαλλοντικές οργανώσεις και πως θα γίνουν παρούσες. Ως γνωστόν δρουν στην χώρα μας αρκετές περιβαλλοντικές οργανώσεις που σε κάποια ζητήματα καταφέρνουν και παίζουν ένα σημαντικό ρόλο επιβάλλοντας την ατζέντα τους και προκαλώντας δυναμικές κινητοποιήσεις. Το πρόβλημα της μελισσανιδίλας κατά την προσωπική μου εκτίμηση είναι ένα από τα δύο μεγαλύτερα προβλήματα του λεκανοπεδίου. Πως γίνεται τώρα και αυτό το θέμα να μην είναι στο ρεπερτόριο των οικολογικών οργανώσεων; Ας αποφασίσουμε, για να προχωρήσουμε πάρα πέρα, ότι η μισή ντροπή δική τους και η μισή δική μας. Αυτό όμως δε θα βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματός μας αν δεν αλλάξει. Και ο μόνος που μπορεί να το αλλάξει σ'αυτή τη φάση είναι ο δήμος. Με καλούς χειρισμούς, με διαφορετική γλώσσα και προσέγγιση και με τα αυτιά ορθάνοιχτα θα πρέπει το δημοτικό συμβούλιο να απευθυνθεί σε όλες τις οικολογικές οργανώσεις της Αττικής ζητώντας κατ'αρχάς μία κοινή συνάντηση για να ενημερωθούν και να συζητήσουν το θέμα της μελισσανιδίλας. Από εκεί και πέρα ας τους φωτίσει ο πράσινος θεός τους για να αποφασίσουν πως μπορούν να συνεισφέρουν στην λύση του προβλήματος.
3ο) Οι πανεπιστήμονες γιατί λείπουν; Απουσιάζουν επίσης απ'αυτήν την μάχη και όλοι εκείνοι οι επιστήμονες, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, οι ερευνητές και οι μελετητές, ο ιατρικός σύλλογος Πειραιά, που έχουν την κατάλληλη παιδεία, ευαισθησία και τη συνάφεια με περιβαλλοντικά προβλήματα όπως και με αυτά της υγείας. Μήπως θα αποβεί υπέρ μας αν αναζητηθούν, προσεγγιστούν και ζητήσει ο δήμος τη βοήθειά τους;
4) Το ευρωπαΐκό δεδομένο και ίσως το παγκόσμιο. Τέτοιες μονάδες σαν την Oil One είναι υποχρεωμένα όλα τα κράτη να διαθέτουν τουλάχιστον στα μεγάλα λιμάνια τους. Από πληροφορίες που συλλέξαμε για τα λιμάνια της Ισπανίας και του Βελγίου μέσω φίλων και γνωστών και παιδιά γνωστών, πειστήκαμε ότι τέτοιο πρόβλημα σαν κι αυτό της μελισσανιδίλας δεν αντιμετωπίζουν εκεί. Άρα, το πως επεξεργάζονται τα απόβλητα και με ποια τεχνολογία οι ξένοι, το πως και που διαθέτουν τα απόβλητά τους και τα αέρια της επεξεργασίας και βάσει ποιων περιβαλλοντικών όρων λειτουργούν οι μονάδες αυτές δε θα είναι οι σημαντικοί καθαριστικοί παράγοντες που προκαλούν τη μεγάλη διαφορά; Ναι υποστηρίζω εδώ και τέσσερα χρόνια, που κανείς, μα κανείς δεν έχει τη διάθεση να σκαλίσει αυτήν την προσέγγιση. Πρακτικά από τους άμεσα ενδιαφερόμενους μόνο ο δήμος μπορεί να επιχειρήσει μέσω κάποιας εξιδικευμένης εταιρείας ή ακόμα και με κάποια αρμόδια υπηρεσία της Ε.Ε που παίζει στα δάκτυλα τέτοια θέματα, να μάθει τα βασικά. Δηλαδή, η εταιρεία μπορεί να κοιτάξει όλες τις πλευρές της λειτουργίας κάποιων ξένων μονάδων και να μάθει τα ουσιαστικά ώστε μετά να προχωρήσει σε σύγκριση με όλα όσα ισχύουν για την λειτουργία της Oil One. Αν από αυτή τη σύγκριση προκύψουν διαφορές και άρα προτάσεις, που προσωπικά είμαι σίγουρος ότι είναι αδύνατον να μην προκύψουν, προτάσεις για να τις διεκδικήσει ο κόσμος από την κυβέρνηση, αυτό ο δήμος θα μπορεί να το αναλάβει και να το προχωρήσει, αν φυσικά το πιστεύει. Έχοντας βέβαια συνειδητοποιήσει ότι αν απροσδόκητα γίνουν αποδεκτά όλα τα αιτήματά μας αυτό θα σημαίνει ότι ναι μεν η Oil One δε θα δηλητηριάζει πια τον κόσμο της περιοχής, τεράστιο κέρδος βεβαίως, αλλά ότι τουλάχιστον μέχρι το 2035 θα λειτουργεί στη Δραπετσώνα.
Ιδού λοιπόν ένα καυτό ερώτημα. Τι είναι πιο εφικτό να πραγματοποιηθεί, να μην μολύνει η Oil One και ας παραμείνει εδώ τουλάχιστον μέχρι το 2035 ή να παλεύουμε να μετεγκασταθεί; Προσωπικά θεωρώ την πρώτη επιλογή ως καλύτερη. Σ'αυτό το ερώτημα όμως έχει σημασία να απαντήσουν και οι άλλοι, οι πιο σημαντικοί παίχτες. Τι βάζουν πιο πάνω, την υγεία του κόσμου κάθε μα κάθε μέρα που περνάει, ή την επιμονή στο αίτημα της απομάκρυνσης; Που αν κάτι διαφαινόταν στον ορίζοντα γιατί όχι, αλλά 7 χρόνια τώρα τίποτα ουσιαστικό δεν έχει φανεί υπέρ του αιτήματος της απομάκρυνσης ώστε να πιαστούμε από αυτό.
Τα κόμματα. Καθοριστικός παράγοντας για να λυθεί το πρόβλημα της μελισσανιδίλας είναι τα κόμματα, αν και καμιά φορά σημαντικό ρόλο παίζει και η δικαιοσύνη. Αυτό το ξέρει και η κουτσή Μαρία κι ο τελευταίος τηλεθεατής. Για τα κόμματα τώρα, τα μεν μικρά που με διάφορους τρόπους υποστηρίζουν τις επιλογές του δήμου, πήγαν την τροπολογία του στη Βουλή όπου φυσικά καταψηφίστηκε. Από τα δύο μεγάλα που φέρουν και την ευθύνη του κακού που βρήκε την περιοχή, δεν ελπίζω σε κάτι καλό. Αυτό διότι ο πρότερος βίος τους σ'αυτό το θέμα είναι σκέτη απελπισία. Κι ο μεν ΣΥΡΙΖΑ μας έχει από πέρσι το καλοκαίρι στο αναμείνατε στο ακουστικό σας για να μας ανακοινώσει την πρότασή του κι έχοντας περάσει πάνω από δύο χρόνια μετά την ανακοίνωση της τροπολογίας του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας. Η δε Ν.Δ τηρεί εκκωφαντική σιγή ιχθύος σ'αυτό το θέμα, πράμα που λογικό δεν είναι να την ερμηνεύσουμε πως γι'αυτήν το θέμα της τοξικής μελισσανιδίλας δεν υπάρχει;
Να σημειώσουμε ότι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν δηλώσει ότι η τροπολογία του δήμου δεν είναι επαρκής μιας και υπάρχει ένας νόμος του 2005 που αναφέρει ότι εταιρείες που αποφασίζεται να μετεγκατασταθούν αυτό μπορεί να γίνει μόνο στον ίδιο ή σε όμορους δήμους, που πρακτικά σημαίνει να πάει η Oil One στη Νίκαια ή στο Πέραμα. Αν όντως ισχύει αυτός ο νόμος στην περίπτωση της Oil One η λύση της απομάκρυνσής της γίνεται αδύνατη. Εκτός και αν σε κάποια φάση φτιαχτεί μία πλειοψηφία στη Βουλή και αλλάξει και αυτόν τον νόμο.
Μένει και το ΚΙΝΑΛ τώρα που μεγαλώνει στα γκάλοπ. Κι έχει σημασία πως θα τοποθετηθεί τώρα επί Ανδρουλάκη το ΚΙΝΑΛ. Ελπίζουμε ότι θα συνεχίσει να επικροτεί την επιλογή της κας. Γεννηματά που υποστήριζε τις επιλογές του δήμου σ'αυτό το θέμα. Ευχής έργον θα'ναι αν το Δημοτικό Συμβούλιο αντιλαμβάνεται τη σημασία της προσέγγισης του ΚΙΝΑΛ για τα περαιτέρω.
Επιστροφή στη Βίβλο. Λοιπόν ο Γολιάθ που πάντα κάνει ότι τον συμφέρει, εξακολουθεί να'ναι το δεδομένο όσο ο εν δυνάμει Δαυίδ δεν τον νικάει. Το πρώτο των αγώνων που δίνουν οι εκατοντάδες χιλιάδες εν δυνάμει Δαυίδ σε όλον τον κόσμο, είναι να προσπαθούν για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους που μόνο όμως η νίκη μπορεί να την πετύχει. Γι'αυτό ο αγώνας που δικαιώνει τους αγωνιστές είναι ο νικηφόρος (όχι φυσικά με κάθε αγιασμένο από το σκοπό μέσο) κι αυτός πρέπει να είναι ο στόχος κάθε φορά. Κι είναι αυτός που εν τέλει τους δικαιώνει για όλες τις επιλογές τους, ξεκινώντας από το Αίτημα. Μετά από τους επικεφαλής, στο κατά πόσο δηλαδή, μέσα σε ένα πλαίσιο που διαμορφώνει ο δημοκρατικός διάλογος πείθουν και εμπνέουν διαρκώς και σε όλες τις φάσεις τους πολίτες ώστε να τους εμπιστεύεται. Αν αυτά τα δύο βασικά δουλεύουν ικανοποιητικά στην πράξη τότε και μόνο τότε οι εν δυνάμει Δαυίδ του κόσμου είναι πολύ πιθανόν να νικήσουν τον δεδομένο Γολιάθ και έτσι η λύση του όποιου προβλήματος να αλλάξει προς το καλύτερο τη ζωή όλων όσους αφορά αυτός ο συγκεκριμένος αγώνας.
Τα ρέστα: Επί του παρόντος εδώ προπάντων στη Δραπετσώνα και στο Κερατσίνι, κι επειδή τίποτα μα τίποτα δεν έχει προχωρήσει επί της ουσίας εδώ κι εφτά χρόνια, ευθύνη φυσικά πάντα των κυβερνώντων, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ως προς αυτό το θέμα, αλλά ευθύνη πια και των αγωνιστών που παλεύουν την μελισσανιδίλα. Διότι όσο περνούν τα χρόνια και δεν προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το αδιέξοδο με ένα πλάνο Β' και αρνούνται πεισματικά να αλλάξουν πορεία δοκιμάζοντας να αλλάξουν και οι ίδιοι μαζί με όλες εκείνες τις νέες επιλογές που μπορούν να βοηθήσουν για να τελειώνουμε με την μελισσανιδίλα όσο πιο σύντομα γίνεται. Αμήν.
*Για τις επιπτώσεις του βενζολίου στην υγεία: Το βενζόλιο είναι μία ιδιαίτερα τοξική χημική ένωση. Όταν εισπνέεται σε μεγάλες ποσότητες μπορεί να προκαλέσει ζάλη, ταχυκαρδία, πονοκεφάλους, σύγχυση, αναισθησία, ακόμα και το θάνατο. Επίσης όταν βρίσκεται σε μεγάλες συγκεντρώσεις στα τρόφιμα μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό, ζάλη, ταχυκαρδία, τάση για εμετό, σπασμούς και το θάνατο.
Μακροχρόνια έκθεση σε βενζόλιο έχει σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου και κυρίως στο αίμα. Καταστρέφει το μυελό των οστών και μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση αναιμίας. Επίσης μπορεί να προκαλέσει υπερβολική αιμορραγία και να μειώσει την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος αυξάνοντας τις πιθανότητες μόλυνσης
Τέλος, το βενζόλιο θεωρείται καρκινογόνο για τον άνθρωπο, μακροχρόνια έκθεση σε υψηλές συγκεντρώσεις μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση λευχαιμίας.
Σχόλια
καταλαβαίνω την αγωνία σου, είναι αγωνία όλων.
Με τις προτάσεις σου συμφωνώ, κυρίως με την (4) που θα αναβάθμιζε τον αγώνα των κατοίκων.
Στις προσεχείς εκλογές θα παιχτούν πολλά, θα παιχτούν ΟΛΑ. Θα έχουμε μια κυβέρνηση κεντροαριστεράς, σύμμαχό μας σε αυτόν τον αγώνα ή μια κυβέρνηση δεξιάς αντίπαλό μας; Αυτό είναι το κύριο ερώτημα, όπως αυτό ήταν πάντα σχεδόν για όλα μας τα προβλήματα εδώ στην Β' Πειραιά.
Κατά τα άλλα, όσο επιμένεις να "μοιράζεις" τις ευθύνες δήθεν σαν "δίκαιος" κριτής, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι ΝΔ και Σύριζα, θα παραμένουμε άξιοι της μοίρας μας.
Ο νόμος του 2005 ΥΠΑΡΧΕΙ και δεν μπορεί κανείς να προσποιείται ότι δεν τον βλέπει. Είναι ο ίδιος που λέει ότι το 2035 πρέπει να συζητηθεί η μετεγκατάσταση. Επαναλαμβάνω ο ίδιος νόμος, ένα άρθρο λίγο παρακάτω. Λέει ότι ναι μεν μετεγκατάσταση αλλά μόνον αφού έχει βρεθεί χώρος στον ίδιο ή όμορο δήμο. Άρα η απόφαση του 2017 δεν έχει πρακτικά ΚΑΜΙΑ σημασία. Όποιος την αναγορεύει σε μείζον ζήτημα λέει ότι όλοι ίδιοι είναι και "νίπτει τας χείρας" οδηγώντας σε απραξία. Θα έπρεπε να το προσέξεις περισσότερο. Έχω γράψει πολλά επ' αυτού, δεν μπορεί να επανέρχομαι συνεχώς.
Τροφοδοσία RSS για τα σχόλια αυτού του άρθρου.