Με προτροπή της φιλολόγου της στο σχολείο, Ελέν Ντικ, παρακολουθεί μαθήματα θεάτρου, κερδίζει κάποιους ρόλους, εργάζεται στο ραδιόφωνο. Παράλληλα, γνωρίζεται με τη διανόηση της εποχής, γίνεται φίλη του Ζαν Πολ Σαρτρ, της Σιμόν ντε Μποβουάρ του Μπορίς Βιάν, της Αν Μαρί Καζαλίς, της Μαργκερίτ Ντιράς και σύντροφος του Μάιλς Ντέιβις.   

«Ο Ζαν Πολ Σαρτρ ρώτησε τον Μάιλς Ντέιβις γιατί δεν με παντρεύτηκε. Κι εκείνος απάντησε πως με αγαπούσε πολύ για να θέλει να με κάνει δυστυχισμένη», είχε πει για τον μεγάλο της έρωτα, Μάιλς Ντέιβις. «Δεν μιλώ αγγλικά και ο Μάιλς δεν μιλούσε γαλλικά. Δεν έχω ιδέα πώς τα καταφέραμε να συνεννοηθούμε. Το θαύμα του έρωτα». 

Συχνάζει τα βράδια στο θρυλικό καμπαρέ Le Tabou. Ζει μια έκρηξη νεότητας στο απελευθερωμένο Παρίσι, όπου γεννιέται ο υπαρξισμός, ανάμεσα στους τοίχους των κλαμπ. Χωρίς να έχει πετύχει κάτι σημαντικό στην καριέρα της μέχρι τότε, διαπιστώνει ότι έχει γίνει η μούσα του Σεν-Ζερμέ-ντε-Πρε και αποφασίζει ότι πρέπει να δικαιολογήσει αυτόν τον τίτλο και αφοσιώνεται στο τραγούδι.

Ο Ρεϊμόν Κενό και ο Σαρτρ υπογράφουν τις πρώτες επιτυχίες της, τα τραγούδια Si tu t'imagines και La Rue des Blancs-Manteaux. Διευρύνει το ρεπερτόριό της, με τραγούδια των Πρεβέρ, Μπορίς Βιάν, Σαρλ Αζναβούρ. Εμφανίζεται στο Olympia, για πρώτη φορά, το 1954.   Μετά τον γάμο-αστραπή με τον ηθοποιό Φιλίπ Λεμέρ, με τον οποίο απέκτησε τη μοναχοκόρη της, ερμηνεύει τη δεκαετία του 1960 τραγούδια των μεγαλύτερων στιχουργών και συνθετών της εποχής: Σερζ Γκενσμπούρ, Ζακ Μπρελ, Ζορζ Μπρασένς. «Γνώρισα τους πιο καταπληκτικούς ανθρώπους που υπήρχαν», έλεγε η ίδια. 

Παράλληλα, παίζει στον κινηματογράφο, στην ταινία «Καλημέρα θλίψη» (1958) που βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Φρανσουάζ Σαγκάν, σε σκηνοθεσία του Ότο Πρέμινγκερ. Θριαμβεύει και στην τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας στη μίνι σειρά «Μπελφεγκόρ ή το Φάντασμα του Λούβρου», το 1965.  

Καθώς τα χρόνια περνούν, συνεχίζει τις επιτυχημένες περιοδείες στο εξωτερικό, διατηρώντας πάντα τις ίδιες πεποιθήσεις και την ίδια πολιτική ιδεολογία, ταγμένη στη γαλλική Αριστερά. Το 1966 παντρεύεται τον ηθοποιό Μισέλ Πικολί από τον οποίο θα πάρει διαζύγιο έντεκα χρόνια αργότερα. Το 1988 παντρεύεται τον πιανίστα Ζεράρ Ζουανέ, στενό φίλο του Ζακ Μπρελ, ο οποίος την συνόδευε και στη σκηνή. 

Την άνοιξη του 2015 ξεκινά από την Αθήνα μια μεγάλη αποχαιρετιστήρια περιοδεία που θα την φέρει μεταξύ άλλων στον Καναδά, το Ισραήλ, τη Γερμανία, την Ολλανδία. Είναι πια 88 ετών. Και γνωρίζει την αποθέωση.   Η συνεισφορά της στο γαλλικό τραγούδι είναι κάτι περισσότερο από σημαντική. Λάτρεψε το στυλ των μποέμ και την κουλτούρα της μεταπολεμικής εποχής στη Γαλλία και σύντομα η αισθησιακή φωνή της ταυτίστηκε όχι μόνο με τη μουσική και τα τραγούδια τους, αλλά και για την σκέψη και τον τρόπο ζωής τους. Ταυτίστηκε με το κίνημα των υπαρξιστών και αναδείχθηκε δίκαια η ιέρεια - σύμβολο για την μεταπολεμική γαλλική τέχνη και διανόηση.